YAĞMURUN ARKASINDAN DOĞAN GÜNEŞ
Bülent Bey'in demesine göre bugün öğle saatlerinde Umut ve Bülent Bey burada olacaklardı, çocuklar gibi çok heyecanlıydım kendimi bir yandan çok mutlu bir yandan da çok tedirgin hissediyordum. O gece aklıma geldikçe deliye dönüyordum, toplantı yemeğinde Umut'un siniri, kendi iş yemeği olduğu için sakin kalması, gözyaşları içinde bana olan hırsı...
Yatağımdan kalkıp mutfağa gidip teyzemle doyurucu bir kahvaltı hazırladık. Kupa bardağına çayımı da bırakıp odadan bilgisayarımı alıp masaya geçtim, toplantıda o kızın fotoğrafını çekmiştim ama Umut her şeyi öğrendiği için gerek kalmamıştı. Kendimden bir şeyler halletmeye çalışmıştım ama çok geç kalmıştım. Umut'un magazin sayfasını da aksatırsam onun için de azar işitebilirdim. Magazin sayfasına girip karanlık bir ekran açıp toplantının iyi geçtiğini ve bu yüzden güzel bir akşam yemeği yediğimizi açıkladım, tüm sonuçları onaylayıp Umut'un ve benim adımı yazıp postu paylaştım.
Umarım bir sıkıntı olmazdı.
Telefonumu elime alır almaz Bülent Bey mesaj atmıştı.
BÜLENT BEY: İnci pencereye çıkmalısın.
Telefonu hemen bırakıp aceleyle pencereden aşağı doğru baktım,Umut elindeki ceketi ile binadan girmişti. Teyzeme haber verip hemen bir kat aşağı indim. Umut merdivenden çıkıyordu, hemen yanına doğru koşup Umut'a bir anda sarıldım.
Evet. Umut'a sarıldım.
OKYANUSVARİ kokusunu yine iliklerime kadar hissetmiştim...
"İnci, dur ne yapıyorsun?" Umut'u o kadar özlemiştim ki kendimi tutamamıştım. Umut evin kapısını açıp içeri girdi, halsiz gibiydi, yorgun gibiydi.
"İçeri gelebilir miyim?" dedim gülümseyerek, kapıyı açık bırakıp gitmişti, kapıyı dan diye suratıma da kapatabilirdi. Saçmala İnci, Umut böyle bir insan değil. Bülent Bey'de geliyordu zaten. Bülent Bey ile kapıda selamlaşıp birlikte Umut'un evine girdik.
"Ben bir namaz kılayım, işlerimize de daha sonra başlarız." Umut beni görmezden gelmeye devam derken biraz Bülent Bey ile sohbet ettik, yavaş yavaş her birini anlattıktan sonra ben de Umut'un annesi ile konuştuklarımı anlattım.
Psikolojisi Bozuk.
"Psikolojisi bozuk." dedim gülerek, haklıydım Bülent Bey'de bana hak vermişti. Umut geldikten sonra Bülent Bey kalkıp diğer odaya gitti, sanırım Bülent Bey'de namaz kılacaktı. Umut gelip karşı koltuğa oturdu.
"Umut." dedim en alçak sesimle.
"İnci." dedi her şey yolundaymış gibi.
"Özür dilerim Umut. Beni affeder misin?" Umut gülümseyerek başını geriye doğru yasladı.
"Ben sana hiç küsmedim ki." Senin zarifliği bana güven veriyordu.
Kahramanlar hiç küsmez.
"Neler yaptın, dosyaları İnceledin mi?"
Dalga mı geçiyordu gerçekten? Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.
"Yırttım." dedim utanarak, ellerimle ağzımı kapatarak usulca başımı kaldırıp Umut'a baktım.
"Ne yaptın? Ne yaptın?" Umut anlamamış gibi doğrulup gözlerini gözlerime temas ettirdi. Ama alay ettiği belliydi.
"Yırttım, dedim Umut anlamadın mı?" Umut yanıma yaklaşarak elini sıkmam için elini uzattı.
"Aferin benim emanetime." Bülent Bey çok haklıymış, Umut değişmiş, elini uzatıyor aferin diyor gülmek istemiyordum ama kendime sahip çıkamıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUDUN İNCİSİ GÖK'YÜZÜNDE
ChickLit+Dünya gözüyle olmadı Hanımefendi. - Bekledim sizi Bayım. +Ahirette kavuşacağız Hanımefendi.
