Burada artık duramıyorduk, açlıktan susuzluktan mahvolmuştuk hepimiz de burada kaçıncı günümüz bilmiyordum. Teyzem, Selma teyze, Efe ve Onur hiçbirinden haber alamıyorduk, belki onlar çoktan öldüler, belki benim teyzem hiç uyanamadan son verdi hayatına. O çığlıklar kulaklarımdan hiç gitmiyordu, o yağmur şırıltısı, gelen ürkütücü sesler. Eğer buradan kurtulursam psikolojim açısından asla düzelemeyecektim. Nasıl unuturdum bu karanlık etrafı, nasıl unuturdum bu soğuk betonu, nasıl unuturdum ağlayan bebeğin abisinin unuttuğunu. Nasıl unuturdum nasıl?
Bağrış sesleri geliyordu yukarıdan, onlar diyordu sesimizi duyan var mı diye? Eminim onlar da sağ kurtulanlardandır, biz onlara cevap verince onlar gelen ilk sese yardıma koşacaklardı.
Gelen seslerle irkilmem ile birlikte Umut kepçe çalışmalarının başladığını söylemişti.
Kurtulacak mıydık?
Sanmıyoruz.
"Benim en sevdiğim yemek makarna, en sevdiğim renk siyah..." Derin bir yutkunma ile Umut'tan bir tepki vermesini bekledim.
"Yüzündeki acılardan öpmek isterdim." dedim, sessizce. Umut eminim ki beni duymuştu. Acı içinde yerimde kıvranırken birden (Barış Diri - Derinden) bu şarkı gelmişti aklıma. Hiç dinmek istemeyen gözyaşımla birlikte mırıldanmaya .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kuşlar içimden düşümden uçmuş
(Yani derinden derinden)
Dostlar kafamdan yaşamdan kaçmış
(Yani derinden derinden)
Umut tepki vermek istermiş gibi müziğin devamını getirdi, gözyaşımı ellerimle silerek Umut'a kulak verdim.
Aşklar savaşlar şiirden çıkmış
(Yani derinden derinden)
Putlar ikonlar evimde belirmiş
(Yani derinden derinden)
Git gide nefesim daralıyordu daha fazla üşümeye başlamıştım. Umut derin derin mırıldanmaya devam ederken aklıma o gün gelmişti...
"Ben o şarkı devam etsin istemiyorum Umut." demiştim.
Umut dedim son nefesimi verircesine.
"O şarkı devam ediyor."
Umut çığlıklar arasında adımı söylerken ruhum bedenimden ayrılmak için yanıma gelmişti sanki, halsiz düştüğüm de dilim damağım kurumuştu. Gözlerim kapanıp açılırken bulmuştum kendimi, kapatıyordum ama açmakta çok zorlanıyordum.
O şarkının devamı bizim alnımıza yazılmıştı, o bataklığın için de artık ben de yoktum...
Belki Umut'ta olmayacaktı, ama benim içimde hep umut olacaktı.
