UMUDUN İNCİSİ GÖK'YÜZÜNDE

11.BÖLÜM

06/02/2023

04:17

UNUTMADIK, UNUTMAYCAĞIZ...

YAZARDAN OKUYUCUYA

Sevgili dostlarım, size bu satırları yazabiliyorsam bilmelisiniz ki hayata karşı bir şansım daha var...

Emin olun hikâyemin sonu hiç böyle bitsin istemezdim...

Böyle bir başlangıcı yapmak benim için çok zor, ama ne olursa olsun unutmayacağımızı bir kez daha temin ediyorum.

Evet, ansızın bir gece hepimiz öldük ama bazılarımızı gömdüler...

Romanımın sonunu güzel hayallerle kovalıyordum, ta ki herkes gibi sabahın ne olduğunu ben de bilmeden uyandım. Bir müddet sizden ayrı kaldım ama toparlanmam ne kadar zor olursa olsun bir şekilde bir yolunu buldum.

Kaç sene geçerse geçsin asla unutmayacağız...

Şimdi sizlere ıssız karanlık çaresiz sayfalar bırakıyorum...

Ama sadece size değil, hepimize...

SENİN AYDINLATTIĞIN HER IŞIĞA MİNNETTARIM 

*****************************************************

YAKILAN HER IŞIĞA MİNNETARIM

Sabaha karşı uyanıp mutfağa geçip su içmek için elime bir bardak aldığımda Selma teyzenin de geldiğini fark ettim.

"İnci iyisin değil mi kızım?" Selma teyze sessizce yanıma yaklaştı.

"İyiyim Selma teyze, sen neden bu saatte uyanıksın hava daha aydınlanmadı?" Dışarısı çok soğuktu, pencereden bakınca dışarıda yağan yağmur ve yerdeki karların henüz erimediği belli oluyordu.

"Sabah namazına kalktım kızım, Umut henüz kalkmadı sanırım onu da uyandırayım sen uyu hadi." Selma teyzenin samimiyetiyle gülümsedim.

"Selma teyze." dedim durdurmak istermiş gibi.

"Ne oldu kızım iyi misin?" Derin bir nefes alıp saate baktım.

Tık... Tık... Tık...

"Her şey için size minnettarım, iyi ki sizi tanımışım... Hakkınızı helal edin." İçimdeki kötü hisse son veremiyordum, umarım Selma teyze aklına kötü kötü düşünceler getirmezdi.

"Helali hoş olsun kızım, sen de hakkını helal et." Selma teyze yüzümü okşayıp Umut'u sabah namazına uyandırmak için yanımdan ayrıldı. Mutfak masasının sandalyesini kendime doğru çekip sıkıntı sıkıntılı sandalyeye oturdum, birkaç dakika sonra Umut mutfağa gelerek gözlerini ovuşturdu.

"İnci, neden uyanıksın?" dedi esneyerek.

"Sadece su içmek için kalktım ama uyku tutmadı." Durgun durgun Umut'un gözlerine baktım.

"K-korkuyorum Umut." dedim bir cesaret ile, gözlerimi kapatıp Umut'un yanına yaklaştım.

"Çok korkuyorum." dedim nefes nefese. Saatten gelen ses beni ürkütmeye başlamıştı.

Tık... Tık... Tık...

"Sakin ol İnci, ben yanındayım korkacak hiçbir şey yok."

Tık... Tık... Tık...

04:10

04:11

04:12

04:13

04:14

04:15

04:16

...