MEMORIES OF THE MARK

6

зургаа : тавилан

⎯⎯ ୨ ୧ ⎯⎯

Yeonghi as Heri's POV

Олон хоногийн турш мөрөөдөн төсөөлсөн хүсэл минь биелж би Суказэйн дүүрэгт ирлээ. Галт тэрэгнээс буусан даруйд л ахын минь сүүлчийн амьсгалаа хураасан газар жихүүдэс хүргэм хүйтэн санагдана. Энд үнэндээ удаан байна гэж бодохоос ч дур гутам боловч өөр хэний ч авч хэлэлцэхгүй байгаа тэр л үнэнийг олох өөр арга үгүй.

Нар бараг л жаргаж яарсаар хамаг ачаагаа барин төв хүрэх унаа хайсаар туйлдаж гүйцлээ. Азаар урхан талд миний үеийн мотоциклтой залуу зогсож байсанд олзуурхан, "Би мөнгийг нь төлнө өө. Суказэйн ахлах сургуулийн дотуур байр луу л очих юм" гэсээр хүнд цүнхээ арай хийн өргөөд түүн рүү харлаа. Гэхдээ харц тулгарсан даруйдаа хувцас, мотоцикл, хэрэглэл бүрийг нь ойроос анзаарч сая л ойлголоо. Тэр энгийн нэг унаагаараа хүмүүс хүргэж өгдөг хүн яагаад ч биш бололтой.

"Хүргэж өгдөггүй бололтой тийм уу?"

"Чи эндхийнх биш юм уу? Намайг...биш ээ, биднийг үнэхээр мэдэхгүй болоод даажигнаад байна уу?" гэж танихгүй залуу уурлангуй асуусанд айдас төрж хойш нэг алхам ухарлаа. Түүний нүд нь урт бөгөөд нарийхан. Хэн болохыг минь бүх үнэнтэй нь хамт нэвт шувт ширтэх шиг тийм л шийдэмгий. Өндөр хамар, цагаахан царай, булбарай уруулыг нь харахаар танхай нэгэн гэж нэрлэхэд ч хайран баймаар юм...