Living with the infinite #wattys2016

LWTI 11

Reanna Point Of View

"Ang ganda ng boses mo" sabi niya sakin at tumingin naman ako sa kanya, peri hindi ako napahinto sa pag kanya, hindi siya yun kasi alam ko, kung paano ang pangiti ng lalaking yun, at mararamdaman ko, bigla naman siyang kumanta, pero iba talaga ang boses niya dun sa lalaking yun, mas manly and boses ng lalaking yun maparang may pag katining pero maganda pari, cute ang boses.

"Oo nga pala bakit kailangan mong mag trabaho?, kasi sa itsura mo mayaman ka" sabi niya sakin, ngumiti naman ako sa kanya ng malungkot, oo nga kahit ako hindi ko na alam, kung paano ako naging ganito, simula ng mawala sakin ang kwintas na yun, nawala ang lahat sakin, para kinuha lahat yun.

"Oo mayaman ako, dati, simula ng mamatay ang papa ko, lumabas ang tunay ng kulay ng madrasta ko at dinala pa ang hilaw niyang anak, ginawa nila akong katulong sa sarili kong pamamahay, kahit ano inuutos nila sakin, kaya nga kaya kong gawin ang lahat ng gawain bahay"

"Wow, totoo pala ang mga ganunng kwento, akala ko walang nag eexsist na ganun tao" sabi niya sakin, ngumiti naman ako at tumingin sa bintana, oo nga parang ako lang ang taong na ginawang teleserye ang buhay ko, pero may natutunan ako, na anytime kukunin ni God ang mga yun sayo kaya sa umpisa palang dawin mi na ang lahat para alam niyo na karapadapat ka sa pusisyon mo.

"Oo nga eh, per atleast marunong na akong tumayo gamit lang ang saring paa ko" sabi ko sa kanya at ngumiti, hay totoo naman kasi ang sinabi ko eh, mas mas naging matatag ako.

"Saan ba ang bahay mo?" sabi niya sakin, napatingin naman ako sa bintana at nandito na pala kami sa village namin, hindi naman gaano malayo ang bahay namin dito sa gate.

"Iyun yung kulay gray na bahay" sabi ko sa kanya, agad naman itong pinark malapit dun pero hindi naman masyadong malapit para makita nila ang sasakyan, pinahinto talaga siya dun para hindi ako mahalata, agad naman akong pumasok sa loob, at nakita kong nakahilata si bernatte at nanunuod, dahan dahan akong nag lakad papalapit sa kwarto ko at dahan dahan kong binukhas yun.

Kinuha ko naman ang maleta ko at tinapon yun sa labas, wala pa si nerd wayne dahil nga nag mamasipag siya, sumampa naman ako sa bintana at lumabas, napaharap ako sa bahay.

"Balang araw babalik ako at makukuha ko kayo" sabi ko at tumalikod na, ang bahay na lang ang natitirang alala saking ng magulang ko pero kailangan ko na talagang umalis pansamantala, dahil pag balik ko sa bahay na yun may kaya na ko.

"Are you okay?" sabi niya sakin, tumango naman ako sa kanya, may kinuha siyang bagay sa likod niy at panyo pala yun at inabot sakin, hindi ko na pala namalayan na umiiyak na ako, kinuha ako naman yun at pinambutas sa luha ko.

"Okay na ko, pls umalis na tayo" sabi ko sa kanya, tumango naman siya at inistart na ang sasakyan, simula ngayon kailangan ko ng mag ipon para sa next sem dahil nga sa wala ng nag susustento sakin, pero meron naman akong naipon na allowance, pero hindi na iyon aabot na mambayad sa school.

pumikit naman ako, at unting unting nakatulog.

—

Author Point Of View

Habang natutulog si reanna napatingin naman sa kanya si sung kyu, at nakita niyang natutulog na pala yun, napangiti na lang siya, hinito naman niya iyon.

Napatitig siya sa natutulog na reanna, pinunasan naman niya ang natitirang luha sa kabaling pisngi.

"Napabilid mo ako, dahil isa kang napakatibay na tao, kinaya mong mabuhay ng mag isa, siguro sa tingin mo sa sarili mo mahina pero hindi eh, ikaw ang pinaka malakas ng taong nakilala ko at tumahanga ako dun" sabi niya at ngumiti, nag umpisa na siyang mag maneho ulit.

—

"Myung naman eh, bat hindi ka mag salita, pero nung last party na pinuntahan natin nakita kong nag eenjoy ka, may pangiti ngiti ka pa nun" sakin sa kanya ni dong woo na napakakulit, nakaupo kasi sila sa sofa at nanunuod.

"Oo nga yun, iba ka talaga nun party" sabi naman ng katabi niya na si sungyeol, hindi naman umimik si myungsoo at nakatingin lang dun sa kwintas.

"Pero may balak ka bang hanapin yun" sabi naman si woo hyun sa kanya, napatingin naman siya kay woo hyun at napaisip, siguro nga kailangan niyang mahanap ang babaeng yun.

"Oo" sabi niya lang tumango tango naman ang mga kasama niya at nag focus na lang sila sa pinapanuod nila, may narinig naman siyang sasakyan, agad naman tumayo si dong woo para mupunta sa garahe.

"May dala ka bang pasalubong hyung, kahit pizza lang" sabi ni dong woo sa kanila, pero umiling naman si sung kyu sa kanya, napasimangot naman siya at nag lakad na papaalis.

"Gusto ninyo ba ng lasagna, gagawa ako" sabi ni reanna sa kanya, naliwanag naman ang mata niya, at tumango tango na parang aso.

Papasok na sana sila, nang maalala niya na wala siyang nakitang stock sa kusina ng bahay na toh.

"Oo nga pala wala pang stocks, kaya bibili na muna ako" sabi niya, tumango naman silang dalawa.

"Sama ako" sabi ni dong woo, tumango naman si reanna sa kanya, nag tatalon naman si dong woo na parang bata.

"Guyz sasama ba kayo sa grocery " sabi naman ni dong woo sa mga nakaupong lalaki, agad naman silang tumayo at pati na rin si myungsoo sabay bulsa sa kwintas.

"Game kami, may bibilhin din kasi ako" sabi naman si sung jong at nag simula na silang nag lakad palapit sa kanila, agad naman nag punta si sung kyu sa van siya kasi ang nag mamaheno dun.

"Tara na" sabi ni dong woo at tumakbo sa van

-

Nandito na sila sa grocery store at nag kanya kanya na sila, tumitingin din si myungsoo ng mga mabibili dun, habang nag titingin siya may narinig itong boses at nagulat siya dun.

♪it's her hair and her eyes today

that just simply take me away

and the feeling that i'm falling further in love

makes me shiver but in a good way

all the times i have sat and stared ♪

napatakbo naman siya, dahil nasa kabila iyo.

"Ikaw"

To be continue.....