Undercover

25 - Britt

'Gaan jullie het doen dan?' vraag ik als Michael het hele gesprek heeft samengevat. Michael en Calum wisselen een blik uit die ik niet kan aflezen.

'We weten het nog niet. Het ligt er aan wat het management gaat doen als we het niet doen,' zucht Calum.

'Ik vind niet dat jullie het moeten doen, jullie zijn echt het schattigste stelletje dat ik ooit heb gezien. En daarbij komt ook nog dat het al overal in het nieuws is geweest, dus de mensen gaan jullie niet geloven als jullie zeggen dat het een grapje was.' Ik ontvang een halve glimlach van Michael en een zucht van Calum. Michael slaat een arm om Calum heen en trekt hem tegen zich aan. Hij fluistert zacht iets in zijn oor, maar dat kan ik niet verstaan.

'Britt.' Lana geeft me een por in mijn zij.

'Wat?'

'Je was aan het staren, dat is onbeleefd.' Ik voel mijn hoofd rood worden en richt mijn blik snel op de tv, waarop Ashton en Luke een spelletje aan het spelen zijn. Het zal eens niet.

'Wat gaan we vanavond doen, jullie hebben toch geen optreden vanavond?' vraagt Lana.

'We gaan uit eten,' mompelt Luke, die zich helemaal verdiept heeft in zijn spelletje.

'Leuk,' antwoordt ze droog. Ik grinnik en ga liggen op de bank, met mijn benen op Ashtons schoot.

~

'Welkom in Glasgow!' roep de receptioniste als ze ons aan ziet lopen. Ik kijk Ashton even verbaasd aan, maar hij haalt zijn schouders op.

'Hier zijn de sleutels, hopelijk hebben jullie een fijn verblijf.' De glimlach op haar gezicht ziet eruit alsof hij er permanent zit. Ik schenk haar een scheve glimlach en ren achter de jongens aan.

'Geef mij je spullen maar, we blijven hier wel een tijdje dus ik pak het wel even uit,' zegt Ashton als we de kamer in zijn. Ik knik dankbaar en geef hem mijn koffer.

'Ik ga even kijken of Lana tijd heeft om samen te lunchen.' Ik geef hem een kus op zijn wang en loop de kamer uit.

'Heb je zin om samen te lunchen? Of zullen we gewoon even kletsen?' vraag ik als Lana de deur van haar kamer open doet.

'Doe dat tweede maar, Luke zit als het goed is bij Michael en Calum.' Ze laat me binnen en ik plof neer op de bank. Lana gaat op het bed tegenover me zitten.

'Hoe staan de zaken er voor?' Ze zucht.

'Ik weet het niet Britt, gisteravond was zo ongemakkelijk. Ik wist niet wat ik moest doen en voordat ik het wist vroeg ik hem of hij dichterbij kwam liggen. Help me.'

'Oke ten eerste, vind je Michael nog leuk?' Ze knikt.

'Ten tweede, vind je Luke al leuk?'

'Nee, of nou ja, ik weet het niet. Hij is zo lief en schattig en ik weet het gewoon niet.'

'Ten derde, denk je dat je ooit nog over Michael heen komt en dat je gelukkig verder kan leven met Luke?' Ze bijt op haar lip en kijkt me met grote ogen aan. Ik sta op en ga naast haar zitten.

'Ik weet het niet..' Ik zie een traan over haar wang lopen. Ik sla een arm om haar heen en druk haar zachtjes tegen me aan.

'Het maakt niet uit Lana, je kan er niks aan doen. Dit soort dingen gebeuren nou eenmaal, maar je komt er echt wel overheen.' Ze knikt zachtjes en trekt zich terug.

'En nu moet je die tranen wegvegen en je omkleden, want we gaan uit eten,' ze grinnikt en staat op.

'Ik ga even douchen, ik zie je zo,' zegt ze.