Undercover

28 - Lana

Twee optredens en drie dagen later, hebben we weer een dagje rust. Het was het plan van Ashton en Calum, om in plaats van een dagje niks te doen naar een pretpark te gaan. Het "Drayton Manor Theme Park" in Birmingham. Michael was er overduidelijk iets minder blij mee. Hij doet nogal raar de laatste tijd, maar Calum denkt dat het gewoon komt omdat hij moe is. Ze hadden twee bodyguards geregeld en nu zaten we in de auto naar het pretpark. Het scheen nog al groot te zijn, en wij gingen vooral naar het achtbanen gedeelte.

'We zijn er bijna!' Calum zit met zijn neus tegen het glas aangedrukt. Het is dat Michael hem heeft tegen gehouden, anders had zijn hoofd naar buiten gestoken en was hij een echte puppy geweest.

'Calum, doe is normaal,' grinnikt Luke. 'Je bent negentien, weet je nog?'

'Oh, dat was ik even vergeten,' zegt hij sarcastisch, waarna hij zich weer omdraait en uit het raam kijkt.

Ik ga rustig verder met mijn potje Candy Crush -ik ben nog steeds verslaafd aan dat spel- en even later komen we eindelijk aan bij de ingang. Ik kijk met open mond naar de wachtrij. Dit is een soort van Efteling op zondag.

Twee minuten later, staan we al in het park. Ik begin nu de voordelen van beroemd te zien. Even later komen drie meisjes aanstormen. En dat zijn dus de nadelen. En na die drie, komen er nog vijf, en daarna twee, en daarna nog twee, en daarna nog één. Britt en ik zijn maar op een bankje gaan zitten en maken nu een paar rare selfies. Giechelend kijken we naar onze eigen gezichten. Daarna pakt Britt haar oortjes, en luisteren we een paar liedjes. Ik kijk naar de jongens, waar inmiddels een kring om heen staat. Calum stuitert -nog steeds- rond, Luke deelt handtekeningen uit, Ashton maakt grappen en selfies en Michael staat een beetje voor zich uit te staren.

'Britt?' Ze kijkt op van haar mobiel. 'Ik geloof eigenlijk niet dat Michael alleen moe is.'

'Hoe zit het eigenlijk met jou en Michael?'

Ik zucht. 'Ik geloof dat het redelijk over is. Ik spreek hem eigenlijk de laatste tijd nog maar nauwelijks, dus ja. Zo vergeet ik hem wel snel ja.'

'Mooi zo,' glimlacht ze. Ik knik. Opeens komt Good Girls op. Ik grinnik en zing zachtjes mee terwijl ik weer verder ga met mijn potje Candy Crush.

'Wat hebben jullie een goede muzieksmaak.' Ik schrik me dood als ik zie dat Luke opeens voor me staat. Waarschijnlijk hebben we behoorlijk hard mee gezongen, lekker gênant. Wonder boven wonder is het ze kennelijk gelukt om de fans weg te krijgen, en kunnen we nu een achtbaan uitproberen. Ik sta op, prop mijn mobiel weer in mijn broekzak en slof met Britt achter de jongens aan. We hebben nog steeds allebei een oortje in -we wilde Ed Sheeran voor geen goud uitzetten- en we moeten nu verplicht dicht bij elkaar lopen. Opeens blijft Britt stil staan.

'Wat?' Ik kijk haar verbaasd aan en kijk in de richting die ze op wijst. Sam. Hij kijkt ons lachend aan, zwaait even en wordt dan meegetrokken.

'Waarom blijven jullie stil staan?' vraagt Calum die opeens voor ons staat.

'Oh, niks,' zegt Britt snel. Ze propt haar oortjes in haar broekzak, en we rennen naar de achtbaan die Luke heeft uitgekozen, en natuurlijk moet hij weer over de kop gaan. Ik ben niet echt een held met achtbanen, en ben ook nog nooit over de kop geweest. Ik slik en schuifel achter ze aan. Britt staat vooraan, hand in hand met Ashton. Haar hoofd ligt op zijn schouder, terwijl ze allebei naar de karretjes kijken die om de minuut vertrekken. Daar achter staat Calum op en neer te springen, om te kijken hoe lang de rij nog duurt. Michael staat naast hem, en kijkt nog steeds chagrijnig voor zich uit te kijken. Ik weet echt zeker dat er meer aan de hand is. Luke staat naast me en kijkt net als Ashton en Britt geamuseerd naar de karretjes. Ondertussen sta ik trillend -en hopend dat dat niet te erg opvalt- naar een vijver te kijken aan de andere kant van de rij. Ik hoef niet eens te zien in welke achtbaan ik zo meteen zit.