ÇEŞME BAŞINDA

Bölüm11

Okumaya başlamadan önce rica etsem yıldıza basarmısınız.
Keyifli okumalar...

Senden sonra kalbimi sevgilere kapadım.

Nasıl olduğunu bile anlamadığınız bir anda hayat ellerinizi tutar da sizi yükseklere, göklere doğru çıkarır ya, işte ben o gökyüzündeydim, uzun zaman sonra kendimi bu kadar huzurlu hissediyordum, Alparslan hayatıma girdiğinden belli tüm kötülükler yok olup gitmişti,Yeni bir sabaha gözlerimi açtım, bu arada hastalığımda iyileşmişti, piskolojik destek almaya başlamıştım, ben anlatıyordum, doktor hanım dinliyor, hap filn yazmıyordu bu yüzden de rapora geçmiyordu yani asker olmama engel hiç bir şey yoktu, bu gün yine randevum vardı, beni randevuya, Alparslan götürüyordu, zaten gitmemi sağlayan da o olmuştu, beni ikna eden oydu, gecenin birinde mesaj atarak aşağı çağırmış, uzun uzun edilen sohbetin ardından, kararımız bu olmuştu, kabul etmiştim çünkü oda benimle beraber tedaviye başlayacaktı, ikimizde her randevunun ardından daha hafiflemiş, dertlerimizi sırtımızdan atmış, içimizdeki kaybettiğimiz benliğimize kavuşuyorduk...

Yatakdan kalkarak ihtiyaçlarımı giderdim, odamı toplayarak üzerimi giyindim, mutfağa inerek kahvaltı hazırladım, sıcacık yaptığım poğaçalarda çoktan sofradaki yerini almıştı, Alparslan bayılıyordu poğaçama, kahvaltıyı bazen beraber ediyorduk tabi, WhatsAppa girerek komutanım yazısına tıkladım...

Asena; kahvaltı hazır seni bekliyorum.

Alparslan dan...

Üzerime giyindigim mavi pantolon ve siyah kolu kısa gömlekle çok şık görünüyordum, telefondan gelen bildirimle hemen telefonu elime aldım, tabiki asenaydı, hemen geliyorum diye kısa bir mesaj attım, son olarak da parfümümü sıkarak ev den çıktım, annem hâlâ uyuyordu, sabahın ilk saatlerine alıyorduk randevuyu benim işime engel olmaması için, asenayla verdiğimiz bu karar beni çok mutlu ediyordu, yaşanmışlıklar üzerimizde kalmıştı ve biz onları yılardır taşıyorduk, altında ezildiğimiz yeterdi, kapıdan girmeden önce, terleyen ellerimi hemen sildim, hızlanan kalbimi kapı dışarı etmek istiyordum, asenayı her görmeme onun için çarpıyordu, bahceye adımımı atmıştım, asena da sofrayı her zaman ki gibi bahceye kurmuştu, en sevdiğim şeydi belkide, güzel doğanın için de onunla karşılıklı, onun hazırladığı sofrada kahvaltı etmek, gönlümü süzleyen gül misaliydi, yine çok güzel görünüyordu, ben köşede onu izlerken o da beni fark etmişti...

+Gelsene Alparslan.

32 diş sırıtararak sofradaki yerimi aldım, yine sıcacık poğaçası beni benden alıyordu.

-Yine döktürmüşsün, ellerine sağlık, çok güzel olmuşsun bu arada.

+Teşekkür ederim, günaydın bu arada..

-Günaydın.

Çayımı doldurup yerine oturdu, kahvaltımızı ederken benim gözlerim yine onun önünde duran boş çay bardağıındaydı ne yapsam etsem de çay içiremiyordum, fazlada zorlamak istemiyordum, daha öncesinde de meyve suyu, soğuk çay tarzı şeyler almıştım, ama yine içmemişti, bunu da zamanla çözecegimize inanıyordum, nasıl olduda bu kadar yakınlaştık bilmiyorum ama iyi ki de yakınlaştık, başlardaki çekingenligi zamanla kaybolmuştu, nöbete kaldığım günlerde ise ders çalışma bahanesiyle beni beklediğinide biliyordum, ayrıca sabah kahvaltısı yapmadığım için ben de içinde koca time yetecek kadar poğaça, kurabiye tarzı şeyler yaptığını da, ya bana değer veriyordu, yada ciddi anlamda sevdalanmıştı, onu görünce hızlanan kalbim, o karşımdayken nefes aldırmıyordu, yemek yerken o kadar titiz davranıyordu ki bırak üzerini ağzını bile kirletmiyordu.

+Benimi izliyecekesin, yemeginimi yiyeceksin, zira geç kalıyoruz.

Zeki olduğunu söylemişmiydim, gülümsedikden sonra sesiz kalarak kahvaltımı ettim, kahvaltımızı ettikden sonra beraber sofrayı topladık, o bulaşıkları sudan geçirirken ben de makineye dizmekle meşguldüm, işimizi bitirdiğimizde her şey tamamdı, çıkmak için yöneldiğimde benimle gelmeyen asenayı fark ettim, mutfak dolabının üzerine yetişmeye çalışıyordu, bunu yaparken açılan beli ve ortaya çıkan kalçası dışında sorun yokdu, kaşlarımı hızla çatarken bakışları beni buldu.