Kitabın Geçtiği Tarih: 2028-2032 yılları
Kitabın Türü: Gizem / Gerilim / Distopya
Kitapta Sizi Bekleyenler:
-Psikolojik Gerilim
-Aşk
-İşkence sahneleri
-İntikam
-Kaçırılma
-Ters Köşe
-Hafıza Kaybı
-Cinayetler
-Distopya
-Güçlü Kadın Karakter
-Bale...
Hoş geldiniz. Küçük yıldıza dokunup okumaya geçebilirsiniz. İyi okumalar.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Güneş doğdu bugün Ama ben geceye tutsaktım Tuttu kollarımdan Kurtardı geceden Ama geç kalmıştı Gece benim ruhumu almıştı
Bu Prometheus'un hikayesi. Sonsuzluğa uzanan bir acı hikayesi. Fedakarlık var bu hikayede. Sonsuz bir acı var. İbretlik olan hikayede bize çok önemli bir ders var.
Prometheus'un hikayesini bilir misiniz? Fedakar olan bu Tanrı, oldukça bilgili bir Tanrıdır. Gelecekten haberler verip, aklını verimli şekilde kullanır. Zeus'a rakip olacak kadar güçlüdür.
Prometheus bir gün Tanrılardan kutsal ateşi çalmış ve bu ateşi insanlara vermiştir. İnsanlar artık ateşe sahiptir. Bu ateşin en büyük gücü, bilim ve aydınlanmayı sağlamasıdır. Bu ateşin insanlarda olması, onların gelişmesine yol açmıştır. Tanrılara olan muhtaçlıkları azalmıştır. Prometheus, Tanrıların egolarına bir darbe vurmuştur.
Prometheus'un, kutsal ateşi çaldığını öğrenen Zeus, diğer kardeşleriyle birlikte Prometheus'u cezalandırmaya karar verir. Onu ıssız bir yerde (bilinen üzere Kafkas Dağı'nda) zincirlere bağlatır.
Prometheus o bağlandığı yerde sonsuza dek kalacaktır, çünkü ölümsüzdür. Ölümlülere yaptığı fedakarlığı ölümsüz canıyla ödeyecektir.
Bir gün bu ıssız yere gelen bir kartal, Prometheus'un karaciğerini yemeye başlar. Karaciğer insan duygularının merkezi halindedir, bundan dolayı kartal her seferindekaraciğerine saldırmaktadır ve Prometheus, bağlı olduğu için hiçbir şey yapamaz, gece ve gündüz onun çığlıkları ile dolar. Ertesi gün yeniden iyileşir, kartal yeniden gelir, sonsuz acının temelleri o gün atılır ve o günden beri iyiler, iyilikler her zaman cezalandırılmaya mahkum olur.
24 Temmuz 2028 (Kardelen'in babası öldükten birkaç saat sonra)
Camdan dışarıyı izlemeye başladığımda duyduğum adım sesleriyle gözlerim uçağın ön kısmına açılan girişe çevrilmişti. Karşıdan 3 erkek 2 kadın geliyordu. Yaklaştıklarında gördüğüm tanıdık sima ile kaskatı kesilmiştim.
"Hoş geldin Kardelen. Biz de seni bekliyorduk."
"Siz kimsiniz?" Karşımdaki gruptan içlerindeki en yaşlı olduğunu düşündüğüm kadın yanıma doğru adımlamaya başlamıştı. En fazla ellili yaşlarında olmalıydı. Sapsarı saçları vardı, mavi gözlerinde umut parlıyordu. İlk kez bir insanın gözünde umudu görüyordum. Heyecanlı ve stresliydi ama hareketleri bir o kadar kendinden emindi.
