Write Your Own History

📜အခန်း(၁၅)📜

'၁၅တင်းနော်...'

'အံကိုက်ပဲ ကိုသောရေ...'

၀တုတ် ပင့်ပေးသည့်မြေပဲတင်းတောင်းကို ပခုံးပေါ်ထမ်းလာပြီး မြေပဲဆန်တွေကို သုံးတင်း၀င်အိတ်ထဲထည့်သည်။

' ငါး သုံးလီ ဆယ့်ငါး..အိုခေ..ငါးအိတ်ပြည့်ပြီ..စက်သတ်လိုက်တော့ ဦးသာဇံရေ...'

အိတ်တွေကို ထန်းလျှော်ကြိုးနှင့်ချည်ရင်း ဦးသာဇံကိုလှမ်းအော်၏။ ၀တုတ်က ဇလားခုံပေါ်မှဆင်းလာကာ အနီးရှိရေအိုးထဲမှ ရေခပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုကမ်းပေးသည်။

'ကိုသော...အမောပြေရေသောက်လိုက်ပါဦး...'

သောက ၀တုတ်ကမ်းပေးသည့်ရေကိုတစ်ခါတည်းမော့သောက်၏။ ဦးသာဇံက မီးစက်ခန်းထဲမှပြန်ထွက်လာကာ..

'ဖိုးသောရှိလို့တော်သေးတာပေါ့၊ မဟုတ်ရင် ၀တုတ်နဲ့ငါ နှစ်ယောက်တည်း ဘယ်လိုမှမနိုင်ဘူး...'

ဒီနေ့ ပဲခွဲစရာတွေပြီးပြီထင်၍ အလုပ်သမားတွေကိုနားခွင့်ပေးလိုက်ခါမှ တစ်ဖက်ရွာက ပို့လိုက်သည့်မြေပဲဆယ့်ငါးတင်းကို နေမ၀င်ခင်မှာ စက်မောင်း၍ထခွဲရသည်။ သောက ရေချိုးပြီးခါစပဲရှိသေးသည်။ မြေပဲခွဲစက်မှာလူလိုနေသည်။ တိုင်းကျော်က ပြန်မလာသေးသဖြင့် ဦးသာဇံတို့သားအဖနှစ်ယောက်တည်းအခက်တွေ့နေချိန်မှာ သော ၀င်ကူလိုက်ရခြင်းဖြစ်၏။

'ကိုသော ..မိုးဖွဲလေးတွေတော့ကျနေတယ်ဗျ..သိပ်မိုးမချုပ်သေးပါဘူး..အခုမှငါးနာရီပဲရှိသေးတာ...ရေပြန်ချိုးလိုက်ပါလား...'

'အေး ..ချိုးလိုက်ဦးမယ်၊ ချွေးကျထားတော့ ငြိစီးစီးနဲ့အိုက်သလိုပဲကွ..'

သော ရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်၍ပခုံးပေါ်တင်ကာ အိမ်ဘက်သို့လှမ်းခဲ့လျှင် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးက သူ့ဘေးမှာဟွန်းသံပေး၍လာရပ်ကာ...

'သော..'

'ဟား..နေလင်း..'

နေလင်းက မိုးဖွဲတွေကျနေတာကိုအမှုထားပုံမရှိဘဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းလာ၏။

'ငါမနက်ကပဲပြန်ရောက်တာ ..မင်းဖို့လက်ဆောင်လာပေးတာကွ...'

'မြင့်မြင့်ခင် ထိုးမုန့်လား'