Beware of the Class President

CAPITULO 11 - Unfolding

CAPITULO 11

AKO ANG DAHILAN KAYA SIYA NAKAKAKITA AT NAKAKARAMDAM?!

Tumiim ang mga labi ko. Yumuko naman si El sa armchair niya. Parang walang sinabi. Hindi na ulit siya nagsalita pa.

Tiningnan ko ulit ang nasa labas ng bintana, naroon pa rin iyong bata. Walang emosyon at walang pagkurap ang mga mata. Kaya ito nakikita ni El ay dahil sa akin? Pero bakit si El lang ang nakakakita? Ngayon pa lang siya nadikit sa akin. Bakit hindi naman nagkaganito ang matagal ko nang kaibigan na si Bhing?

Bakit sinisisi ako ni El? Gaano siya kasigurado na ako nga ang dahilan kung bakit siya nakakakita at nakakaramdam? Wala naman akong ginagawa! Hindi ko gusto ito. At mas lalong hindi ko gusto na lumalakas na ulit ngayon ang kakayahang ito!

Kahit kailan, hindi ko ginusto! Pilit nga akong umiiwas, nagpapanggap na walang nakikita, at nararamdaman dahil iyon ang kabilin-bilinan ni Mama at kahit ni Papa noong nabubuhay pa ito. Ang mga hindi nararapat dito ay wag na wag bibigyan ng dahilan, sapagkat ang pagtangkilik sa mga ito sa anumang paraan ay kasalanan.

Ibinalik ko ang paningin sa harapan at hindi na pinansin ang bata na ngayon ay kumakaway na sa akin. Hindi ko naintindihan pa ang mga sumunod na subjects. May pakiramdam ako na para bang unti-unti, hindi na lang ang bata ang magiging problema ko. Hindi na lang ang dating nakita ko sa banyo. At hindi na lang din ang mga nasa bahay namin.

Hindi na lang ang mga ito. Dahil parang ang pinto na pinapasukan ng mga ito ay mas lumalaki ang pagkakabukas habang tumatagal.  

Ano ang dapat gawin para sumara ulit? At ako ba ang talagang may dapat gawin? Ako ba talaga ang may kasalanan? Napahawak ako sa aking ulo. Kumikirot ito. Gusto ko na lang umuwi kahit mag-uubos lang ako ng oras sa aking kuwarto. Gusto ko sanang ipikit nang matagal ang aking mga mata para makapagpahinga ako. 

Bago matapos ang klase ay nakatanggap ako ng text message sa aking Motorola T191. Kinuha ko iyon sa bulsa ng aking school skirt. Ang text ay mula sa number ni Mama pero nagpakilala ang nag-text na si Tito Randy. Ang kinakasama ni Mama.

Mama:

KENA T2 RNDY 2. WLA ME LOD. UWI K MAAGA. MY SAK8 MAMA U.

Napaayos ako sa pagkakaupo. May sakit si Mama? Anong sakit? Buong buhay ko, hindi ko pa naaalalang nagkasakit si Mama kahit na simpleng sinat. Nakaramdam ako ng pag-aalala. 

Nang tumunog ang bell ay nagmamadali akong tumayo. Nagsusuot pa lang ng bag si Bhing ay nasa pinto na ako. Bago pa ako nito mahabol at usisain, sumalisi na agad ako rito. Pagbaba sa hagdan ay nakasabay ko ang mga estudyante sa kabilang room. Naghaharutan ang mga ito. Ang isa ay nabangga pa ako sa siko.

"Uy, iyan ba iyong nililigawan ni Kristian Vergara?" naulinigan ko ang tanong ng may maiksi ang buhok sa mga kasama nito.

"Sino? 'Di ko kilala." Ang halos nasa tabi ko na ang nagsalita. Malumanay ang boses pero may nakatagong talim na sa una ay hindi agad mahahalata. Sa peripheral vision ko ay aking nasipat ang itsura nito. Maganda, petite, may make up sa mukha.