Pano | Freenbeck | Fanfic

Chapter 22

Samantha's

"Kailan ka pa nakabalik dito, Sam?" I looked at Mon's mom. Yes, her mom just came back and surprised her.

Two days before we got back from the beach, sumalubong ang mama niya sa harapan ng pinto nila with a wide smile on her face.

"Three weeks ago ma'am." sagot ko.

"Ang bilis naman ng paglaki mo, noon ay sipunin ka pa kagaya nitong si Mon." sabi niya kaya sumimangot bigla si Mon.

"Mama naman!" bigla naman akong natawa sa inaasal ni Mon ngayon dahil mukha talaga siyang baby ngayon.

"Sam..." napatingin ako sa mama ni Mon dahil sa pagtawag niya sa'kin.

"Alam kong bata ka pa noon at gusto ko lang humingi ng pasensya dahil napaluwas kayo ng maynila sa hindi inaasahang oras." sa sinabi niya ay napayuko ako.

"It's ok, ma'am. My mom wants the best for me and leaving the province is the best way for my parents." sagot ko. Bigla naman akong napatingin kay Mon. She looks so confused.

"Anong pong pinag uusapan niyo?" tanong niya.

"May boyfriend ka na ba, anak? Baka hindi ka lang nagsasabi sa'kin ha." pag iiba ng usapan ng mama niya.

"Ma, wala po akong boyfriend." sagot niya, napansin ata niyang iniba ng mama niya ang topic ng magtanong ito kaya sumimangot na naman siya ngayon.

"Hay nako ang hina ata ng anak ko sa mga boys..." naputol ang sasabihin ng mama niya ng biglang magsalita si Mon na ikinalaki ng mata ko.

"Girlfriend po meron." Sabi niya na ikinatigil sa pagkain ng mama niya.

"Si Sam, Ma. She's my girlfriend." Hindi ko naman alam ang gagawin dahil sa sinabi niya kaya napayuko na lang ako.

"Oh si Sam?" hindi makapaniwalang sabi ng mama niya.

"Yes ma." sagot ni Mon.

"Nay alam niyo din?" Tanong ng mama niya kay Nanay.

"Anak, hayaan mo na sila." Bigla namang lumaylay ang balikat ng mama ni Mon sa narinig.

"Pero hindi niyo sinabi sa'kin. Nay naman alam niyo namang mangingialam na naman si Von..." Hindi natuloy ang sasabihin ng mama niya ng tumingin ito kay Mon.

"Magpapahinga muna ako." sabi ng mama ni Mon at naunang umalis sa hapagkainan.

"Nay, sino si Von?" tanong ni Mon kay Nanay.

"Siya ba ang tatay ko? Nay sabihin niyo naman sa'kin." Nagmamakaawang sabi ni Mon kay Nanay.

"Apo, mas mabuti ng hindi mo malaman. Bilisan niyo na dyan at magpahinga." sabi ni Nanay at sumunod na umalis sa hapag.

"Baby..." tawag ko sa kaniya, lumapit ako sa kaniya at niyakap siya.

"Bakit ayaw nilang sabihin sa'kin, Sam? Pinagdadamutan ba nila ako?" nagsimula na siyang umiyak kaya mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya.

"There's always a reason behind it, baby. Give them time to tell it to you, okay?" hindi man siya sumagot sa sinabi ko pero alam kong naiintindihan niya yun.

"Can you tell me what happen to you back then?" sabi niya kaya napabitaw ako sa pagkakayakap sa kaniya.

"You don't have to know, baby." sabi ko.

"Pati ba naman ikaw, Sam?" ramdam ko ang sakit sa boses niya ng sinabi niya yun at akmang aalis sa pwesto niya ng hinawakan ko siya sa braso niya.

"Let's talk outside." sabi ko.

Hindi naman siya sumagot at naunang lumabas.

Tumayo ako at sumunod sa kaniya.

Pumunta siya sa likod ng bahay nila kung saan maamoy mo ang masarap na simoy ng hangin. This fresh air makes me so calm ever since.

Umupo kami sa isang upuan na pahabang kahoy.

"We we're just kids back then. Play here, play there. I was so happy playing with you kasi lagi kang dinadala ni Nanay sa mansiyon ikaw lang rin ang bata doon kaya ikaw lang nakakalaro ko." umpisa ko.

"We will passed as twins na nga. You wore what I wore. Halos lahat ng damit ko ay damit mo na rin noon." sabi ko at natawa. Hinawakan ko naman ang kaliwang kamay niya and kissed the back of it.

"I am so attached with you, hindi nila ako mapahiwalay sayo. I find you so very cute and pretty at the same time. You're just like a doll. A very beautiful doll." I kissed her hand once again. I saw how she blushed naman kaya napangiti ako.

"I was so happy with you not until that day. The day that we need to leave this place just for the sake of our safety." sabi ko.

"My mom was so furious on packing our things and as a curious kid, I asked her what is happening and she told me that your dad threatened us and told us to leave this place as soon as possible." I paused.

I saw how her eyes got worried about me.

"We got our things packed and I didn't have much time to say my goodbye to you but I promise baby I always think about you that day. Hindi ka nawala sa isip ko non and I promised myself to see you again once I can. So here I am, infront of you." I kissed her hand once a again.

"We never saw your dad. He just let his men came to us and tell us what to do. But there's just only one thing I knew, your Dad is someone you can be afraid of." sabi ko.

She just looked at me in the eyes.

"But I'm ready for him. I will fight for you what ever he will do. I will always be right on your side." I smiled on her with full of sincerity on my eyes.

I want her to feel how much I love her.

She held my both cheeks. Hinawakan ko rin ang mga kamay niya na nasa pisnge ko to feel the warmth of her hands.

"And I will always right here with you. We will fight whatever odds may come, baby." After she said that, she gave me a kiss.

Pinaglapat ko ang noo naming dalawa ng humiwalay ito sa paghalik sa'kin.

Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan yun.

"I'm just so happy to be with you, Mon." sabi ko.

"Sobrang saya ko rin, Sam." sabi niya kaya napangiti ako.

"Talk to your mom, please." sabi ko.

Bigla naman siyang natigilan.

"Mon, ngayon lang kayo nagkita ulit ng mama mo. She misses you so much so please talk to her." sabi ko.

"Sam naman..." sabi niya pero pinigilan ko siyang magsalita ulit sa pamamagitan ng paghalik sa kaniya.

"It will going to be alright, Mon. Hindi ka matitiis ng mama mo. You just need to talk to her calmly, okay?" tumango naman siya sa sinabi ko.

"I'll talk to her later. For now, hug me please?" she cutely asked me to hug her.

I smiled and kissed the tip of her nose.

"Alright. The baby wants a hug right now." She jokingly slapped my shoulder as she lean her head on me.

I sniffed and kissed her head before hugging her waist.