Aleyna (gerçek aile)

12. Bölüm "Baba"

Selamm
Biraz geç oldu ama yine de yazdım bölümü. Umarım seversiniz<3

Sabah Efeyle uyanıp yemeğe inmiştim. Tabi uyanınca kimin bana sarsıldığını 1 dakika anlamayıb yaşlı mafyalar tarafından kaçırılıdığımı sonra da bayıltılarak yatağa atılıp sıkıca sarılarak uyutulduğumu sanıp çığlığı asla basmadım. Evdeki herkes de asla odayı basmadı. Tabikide bunların hiç biri olmadı. Ne sanıyorsunuz beni hayal gücü büyük olan biri falan mı?

Yemeği bitirdikten sonra Barlas abimim bizi okula bırakacağını söylemesi üzerine kalkıp arabaya ön koltuğa binmiştim. Tabiki de herkese bahçeye eşek girdiğini söyleyip kandırdıktan sonra koşup ön koltuğu kaptım. Bilirsiniz ön koltuk her zaman herkesin uğruna ölüm savaşı verdiği yerdir. O yeri işgal ettikten sonra da hep koruyup sahip çıkacağıma söz verdim karşılığında herkesi satsam bile. Biliyorum biliyor çok vatanperver biriyim.

Ben bunları düşünürken çoktan okula gelmiş Barlas abimin bizi çöpmüşüz gibi atıp tam gaz gidişini izleyip okula girmiştik bile. Sınıfa girip sırama oturdum. Telefonumu elime alınca o kan dondurucu mesaji gördüm "Aleynaşkım ben bu gün okula gelemiyeceğim. Bensiz bu zorlu savaşta sağ salim çıkacağini biliyorum. Sana güveniyorum başara bilirsin." . Uzayyyyyyy diye sinirle bağırmak istesem de deli sanılıp okuldan atılmamak için yapmadım. Ama bu Uzayın beni yalnız bıraktığı için ona kötü işkenceler yapmayacağım anlamına gelmiyor. Uzaya 'ok' yazıp kafamı sıraya gömdüm.

Hocanın gelmesiyle bir delilik yapıp dersi dinlemek kararına geldim ama bilin bakalım noldu? Sınıfa yakışıklımı yakışıklı bir yunan tanrisi girdi.

"Selam hocam ben yeni öğrenciyim." hoca kafasını sallayıp kendisini tanitip boş bir yere geçmesini söyledi. Denizim olmasa yavşardım ben bu yunan tanrisina ama işte gönlümüz başkasında. Sahii Deniz söz verdi ama beni bulamadımı acep?

Beni bu düşüncelerden çıkaran yunan tanrısının sesi oldu "Ben Arın Aksoy" dedi ve ne tesadüf ki tek yer benim yanımla sınıfın inek öğrencisinin arka sırasıydı. Tabi bu çocukta gerizekali olupta önde oturmayacağına göre doğru tahmin benim yanıma oturdu.

"Selam güzellik ben buraya oturdum ama sorun olur mu?" dedi. Ayol ne sorunu sen hep burda otur Uzayı ben kovarım demek istesem de sonra aklima Uzayın bana yapacakları geldiği için içimden 'Allah korusun' diyip "Bu günlük sorun olmaz çünkü burası arkadaşımın yeri. Kendisi yarın gelicek" dedim. O da anlayışla kafasını sallayıp "bu arada ismin ne?" diye sordu. "Aleyna" dedim. "Anladım" diyip önüne döndü. Ben de önüme dönmemle Aras ve Denizin delici bakışlarına maruz kaldım. Bu bakışmayı bölen kapının tekrar çalınıp içeri bir kız öğrencinin girmesi oldu. "Hocam müdür tüm öğretmenleri toplantı odasına bekliyor" dedi kız. Bak görüyorsunuz bu gün dersi dinliyeceğim dediğim yerde olanları görüyorsunuz. Demek ki tüm evren bana okuma demek istiyor. Kaptım mesajını. Çok akıllıyım biliyorum.

Herkes dersin boş olduğuna sevinip dağılışmaya başladı. "Bak görüyor musun ayağım ne kadar yüngül" diyip güldü Arın. Bu dediğine ne kadar komik olmasa da bozmayıp hafif yalandan güldüm.

Aklıma Efe gelince yanına gidip bir bakmak için ayağa kalktım. "Nereye?" diye soran Arın. Ne kadar sanane yaprağım ne bu samimiyet demek istesem de "kardeşim Efeye bakmaya gideceğim" diye cevap verdim. "Ben de gelebilir miyim?" diye sorunca ne kadar tereddüt etsem de kabul ettim.

Ayaklanmışken aras ve denizin aynı anda "nereye?" sorusuyla karşılaşmayı beklemiyordum. Ne kadar göz devirip havalı havalı sınıftan çıkmayı düşünsem de hayallerimi yıkan Arının "pardon siz kimsiniz?" diyip kavgayı başlattığından habersiz oluşuydu. "Gördüğün kizin ikiziyim bir sorun mu var?" dedi Aras. İkiz? Biz? Dalga mı geçiyor bu çocuk? Daha düne kadar sen benim ikizim değilsin demiyor muydu? Şimdi bunları söylemek vardı ama yeni taniştiğim çocuğun yaninda aile mövzusunu açmanın anlamı yok.