Aleyna (gerçek aile)

29. Bölüm Anne Tarafım

Hellooooşşş bebeklerimm
Bu defa yeni bölümü çokkk geç attım. Çok ama çok özür dilerim.
Hadi bölüme geçelim.

____________________________________

"98 çizgi, 99 çizgi veee 100 çizgi" evettt annem tam olarak 100 çizgisi olan bir halı tercih etmiş salon için. Acaba sayıpta mı aldı?

Ne mi yapıyorum? Halının desenlerini inceliyorum evet çünkü hepimiz salonda oturmuş sessiz bir şekilde duruyorduk. Ben de neden halının çizgilerini saymayayım dedim ve sonuç bu.

Aras tam da yanımda oturmuştu. Hafifçe ona yaklaşıp "100 tane çizgi var" dedim. "Ne?" diye sordu kaşlarını çatarak. Anlamamıştı.

"100 çizgi var diyorum halıda" dedim. Kaşlarını eski haline getirip bana güzel bir ifade sergiledi. Yüz ifadesi ne kadar 'gerizekalı mısın kızım' der gibi baksa da ben ikizimin içini bilirim kesin 'ben de bir ara sayayım iyi yapmışsın' der gibiydi. Evet evet tam olarak böyleydi.

"Anne bir şey söylemeyecek misin?" annemin anneanneme sorduğu soruyla odadaki tüm bakışlar onlara dönmüştü. Sonunda konuşan biri yoksa bu sefer de salondan gözüken bahçe çimlerini sayacaktım.

"Ne söylememi bekliyorsun?" diye annemin sorusuna soruyla karşılık verdi. "Yeni bir torunun var. Bir şans ver. Cerene hiç benzemiyor." dedi annem. Anneannemin karın ağrısı belli oldu. Cerenle beni aynı kefeye koymuş.

Şu karı yüzünden kuzenlerle de tanışma fırsatı bulamadık daha. Annemin son söylediği şeyle yine sessizlik çökmüştü. Ayyy yeter! Biraz daha beklersek hamur gibi mayalanacağız!

"Anne beni aile üyeleriyle tanıştırsana." dedim. Annemin anında yüzünde gülümseme oluşurken kafasını olumlu anlamda salladı.

Eliyle 50 yaşlarının ortalarında bir kişiyi gösterip "Abim yani dayın Murat" dedi. Bakışlarım anında dayımı bulurken onun da bana baktığını gördüm. Sıcak bir gülümseme göndermesiyle ben de karşılık olarak sıcak bir gülümseme gönderdim.

Annem şimdi de yanındakı kadını gösterip "Karısı Betül" dedi. Kadına baktığımda bana gülümseyerek bakıyordu. Ben de ona aynı şekilde gülümseme gönderip anneme döndüm.

Annem dayımla yengemin çocukları olduğunu tahmin ettiği kişileri gösterip "Murat ve Betülün çocukları Serdar en büyükleri. Barlas abinle aynı yaştalar. Bizimle ortak şirketlerinde çalışıyor." dediği kişiye baktığımda aynı Barlas abim gibi soğuk bakışlı biri olduğunu gördüm. Onun başını selam anlamında sallamasıyla bende karşılık olarak salladım.

"Doğu ve Doğa ikizler ve seninle aynı yaştalar. 11. sınıflar bu yüzden sizin okula yazılacaklar." şaşkınlıkla yüzümü Serdar abiden çekip dediği kişilere baktım. Doğa samimi ve içten bir şekilde gülümserken Doğu soğuk bakışlarıyla bana bakıyordu. Doğaya gülücük gönderip Doğuya yüzümü ekşitip baktım.

Umarım soğuk bakınca cool olmanın aksine kel toynağın banyoda yıkanmayı bekleyen kirli çorapları gibi iğrenç olduğunu, böyle devam ederse gözümde koyun bokundan bir farkı olmayacağını, gece gündüz dua edip cinleri uykusuna göndereceğimi, fenerbahçenin bu akşam maçının olacağını anlamıştır. Lannn fenerbahçenın maçı var akşam!

Annemin sesiyle düşüncelerimden çıkıp anneme baktım. "Kızım bak şu yan tarafında olan koltukta oturan kadın da teyzen Biricik ve kocası Eray" yandakı koltuğa döndüğümde teyzem ve kocasının gülümseyerek baktığını gördüm. Onlara da aynı şekilde gülümsedim. Sonunda gülmekten ağzım yırtılacak.

"İşte bak bunlar da Gökan Akın ve Su" dediği kişilere baktığımda annem anlatmaya devam ediyordu. "Gökan Egeyle, Akın seninle, Su Yiğit abinle aynı yaşta. Gökan gastroni okuyor. Su psikolog. Akın yine aynı şekilde 11. sınıf sizin okula başlayacak. Ceren yüzünden ayrı okullardaydılar." dedi annem. Hepsi bana samimi bir şekilde bakıyordu. Ben de onlara aynı şekilde baktım.