Neden ben?

Gereksiz hatıra

Sızıldayan vicdanım
Ne cevap verdi zalimlere?
Ne söyledi acaba
Beni bitiren o düşüncelere...
Ah, yıldızlar kararmış
Güneş ışığını kapatmış
Solmuş rengareng çiçekler.
Susmuş kuşların sesi.
Bir tarafdan gelir
Esen rüzgarın sesi.
Kopar bir fırtına.
Toz duman eder seni.
Bir deprem olur,
Ayırıp geçer seni
O masum sevinç
Dolu hayatınnan.
Ayırıp geçer seni...
Babamdı benim depremim.
Beni hayattan savurup,
Kimsesiz burakan işte o kişi babamdı benim.

Bilmessin ne olduğunu.
Savurup geçer seni,
Biriktirdiğin o korku.
Bakamassın aynalara,
Saklarsın kendini.
Dönüp bakarsın bi hayata.
Nerde adalet diye
Sual edersin denizlere.
Nerde adalet ? diye sual edersin
Küçük kağıt parçası için
Kırılan koca ağaçlara.
Nerde adalet ? diye sual edersin.
Bir heves için,
Vurulan masum kuşlara.
Nerde adalet ? diye sual edersin.
Gerektiğin sevgiyi almadığında.

Susmalıydım mı daha?
Gözlerimi kapatıp susmalıydım mı daha?
Ben sussam neye yarar,
Düşündüm o an.
Daha vicdanımın sesi
Durmadan çığlık attığında
Ben sussam neye yarar?
Uyanıyordum sanki
Korkunç bir kabusdan.
Neydi bu şimdi?
Sordum defalarca.
Benliğimi kaybetmiş gibi
Sordum defalarca.

Belki de deliriyordum.
Karışmıştı mevsimler.
Kim söylerdiki sana
İki gün sonra olanı biteni
Nerden bile bilirsin ki
Tam da şu an ölmeyeceğini.
İşte yaşarsın bu korkuyla
Ne zaman ölüceğim korkusuyla.
Sorgularsın hayatı
Her seferinde
Kapattığında kapısını suratına.
Sorgularsın bir daha
Tek ben mi bu hayatta
Yaşıyordum acınırcasına?
Tek ben mi bu hayatta...Rüya mı.. kabus mu...

Neydi bu gördüklerim.
Neydi içimi kıpır kıpır
Bir yandan korkuyla dolduran düşlerim.
Ne manaydı bunlar hepsi?
Uyanıyormuydum yoksa bir kabustan?
Ya da güzel bir rüya?
Rüya...
Cehenneme çevirir hayatı, alt üst eder hayalleri
İşte o rüyaki
Uyandığında aksine dönen.

Kabus olur senin için.
Kaparsın gözlerini,
Görmek istersin bir daha.
Görmeyeceğini bile bile,
Uyumak istersin o an.
Belki de bir insan.
Aşık olduğum insan.
Belki en sevdiğim biri.
Belki en yakınım, ya da annem olur kendisi.

Görmek istersin,neden
Uyandım ben dersin.
Cevap alır mısın?
Susar işte...
En gerekli zamanda susar hayat yüzüne...

Nefret ederdim geceden.
Yıldızdan aydan.

Bir umut yıldıza bağlar,
Hayallerini insan.
Bir yıldız kaymasıyla
Bir hayat kayar.
Kimin umrunda olur?
Başkasının yaşamı?
Kimin umrunda olur?
Başkasının sevgisi?
Her kes kendi için
Düşen o yıldız adına
Dilet tutar kendisi için.
Bir başkasının öldüğü hayatta,
En yakını kaybettiği hayatta,
Gülüp eğlenir birileri.
Neydi bu şimdi?

Olamadık bir yıldız kadar.
Güzelliği ile ışık saçan,
Umudunu sökmeyen bir yıldız kadar.
Baktığımda boştu gökyüzü.
Ne bir yıldız vardı nede bir ay.
Neredeydi bu yıldızlar?
Kim götürdü onları?
Tek umudumuzu,
Kim alıp götürdü bizden?

Ne yapıyordum ben? Ne yapıyordum? Neden susuyordum? Neydi bu rüyaların nedeni. Her gece aynı rüya. Fakat bir türlü gelemiyordum sonuna. İşte bu delirtiyordu insanı. Neler oluyordu acaba. O çocuk çığlıkları... Gitar sesi... Düşününce bile korku basıyordu içimi. Her gece uykusuz kalmaktan yorulmuştum. Yine aynı rüyayı görmektense uykusuz kalmayı tercih ediyordum.