*Sadece inan*
Hep başkalarını düşünmekten bıktım artık , bu hayat bana ait!
*Güçlü ol*
Kanın tadı çok güzel...
Damarlarımda hiss ede biliyorum.
Mükemmel bir haz.
Gelmişti işte o gün
yıllarca beklediğim o gün
işte o isyan günü
gerçekler acıtır derler
neden sakladınız derler
bunca yıl
sakladığında alemden
O zaman anlarsın işte
sen varsın bir tek
seni düşünen
yetmez başkalarına
onları düşünmek
kalk ayağa şimdi hemen
farket artık gücünü
Çıkmaz bir yola girirmişcesine
ışık gelen tarafamı ?
Havlayan köpekler tarafa mı ?
Işıkla gittiğimde karıştı yollar
Köpekle gittiğimde karıştı insanlar.
Belki de başka seçenek ?
Mesela kendi yolum?
"Ne yapacaksın ?" diye sormuştum daha kapıdan çıkmadan.
"Bilmek mi istiyorsun ? Benden hala korkuyorsun kendine ona inandirma"
deyip aptalca kahkaha attı
"Hayır senden korkmuyorum! çıksan bile senden korkmayacağım!"
Kalbim göğüs kafesimi yırtacak kadar güçle şiddetle atmaya başlamıştı. Boynum kaşınmaya başladı ve elime saçlarımın dibine götürdüğümde , kalbimin nasıl bir hızla attığını bütün vücudumla hissedebiliyordum.Nedeni neydi peki ?
Hızla atıyordu çünkü ondan korkuyordum. Hızla ve şiddetle atıyordu çünkü ondan nefret ediyordum. Hızla atıyordu çünkü korktuğum kişi babamdı...
Bakışlarını üzerimde gezdirdi. Gözleriyle başdan sona kadar beni süzdü ve konuşmaya başladığında elini yumruk yapıb masaya sert şekilde vurdu.
"Şimdiye kadar bir şey hatırlayacağını ummuyordum! ve biliyorum unutmuşsun. unutmuşsun ki şimdi buradasın. Buraya başka ne için gele bilirsinki?"
"Unutmadım...unutmadım."
Gözlerimin dolduğunu farkettim ve hızla görüş odasından çıktım. Kendimi dışarıya attım. Kendi kendime yürüyordum. Ve deniz kenarına doğru geldim. Bom boştu. Bağırdım... Bağıra bildiğim kadar güçlü bir sesle bağırdım. Yere uzandım. Ayaklarımı kendime doğru sıkıca çektim ve denizin sesini dinlemeye başladım. O gün bir çok şey gözümde canlanmaya başlamıştı. O gece... Ah o gece.. hatırlamaya çalışıyordum! Kalkıp koşarak eve doğru yürüdüm. Başlıyordu...
kahretsin bunu söylememeliydim! Hafızamın gidip geldiğini bu kadar açık belli etmemeliydim! Hayır hayır kendimi onun yanında daha da ezdiremezdim. Evet bu doğru hafızam gidip geliyordu. Ve bunu her kesden Açelyadan bile saklamıştım. Ve başka problemlerimde vardı. Psikoloji olarak akıl sağlığımı itirmiştim. İlaç almalıydım ama almıyordum. İlaç almadığım süreçlerde bir şizofrenik gibi ola biliyordum. Galiba yine ilacımı allmayı unutmuştum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neden ben?
Humor"Bahar,benden korkuyor musun?Vicdan azabı çekiyor musun Bahar?" "Ben bir şey yapmadım kardeşim..." Mutlu sonu hakedecek hiç bir şey yapmadım ben. Neden ben? Bunları hakedecek ne yaptım? Küçücük çocuklara bunu reva görenlere cezalarını vereceğime sö...
