Chapter 92
အမှန်တကယ် တိုက်ခိုက်ရေး လေ့ကျင့်မှု
ဝိဉာဉ်ကိုးပါးဆေးလုံးရဲ့ အဓိကရည်ရွယ်ချက်ကဘာလဲ...
နာမည်အရဆိုလျှင် ၎င်းက ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်သွားသော ဝိဉာဉ်ကိုပင် ပြန်လည်ခေါ်ယူနိုင်သည်ဟု အဆိုရှိကြသည်။ ဤကဲ့သို့သောဆေးမျိုးကို ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်မားသော အဂ္ဂိရတ်ပညာရှင်များကသာ ပြုလုပ်နိုင်ပေသည်။ ထိုကဲ့သို့ လူမျိုးက စကြဝဠာတစ်ခုလုံးတွင် လူငါးယောက်ပင် မပြည့်ဘဲ ထိုလူများက ရာထူးအဆင့်မြင့်ကြကာ မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်များပင်ဖြစ်နိုင်ကြသည်။ ထိုသူများကို ဆေးဖော်ပေးရန် တောင်းဆိုခြင်းထက် ကောင်းကင်ပေါ်တက်ရခြင်းကပင် ပိုမိုလွယ်ကူပေသည်။
အာကာသမျိုးနွယ်ဖြစ်သော အပြာရောင်ဘောလုံးပင် သူ၏တစ်သက်တာ၌ ထိုဆေးလုံးကိုမမြင်ဖူးခဲ့သော်လည်း သူ့ရှေ့က မိန်းကလေး၌မူ ပုလင်းအပြည့် ဆေးလုံးများရှိနေသည်။ ထိုကဲ့သို့ရှိနေခြင်းက သူမတွင် အဆက်အသွယ်များစွာ ရှိနေသည်ဟု ဆိုလိုခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
"ဒီဆေးလုံးတွေက အသုံးဝင်လား..."
ယောင်စစ် အနည်းငယ် စိတ်မရှည်ဖြစ်လာသည်။
"ဒါတွေက သူ့ကိုကယ်နိုင်လား မကယ်နိုင်ဘူးလား..."
"ကယ်တင်နိုင်တယ်... ငရဲရောက်နေရင်တောင် ကယ်နိုင်တယ်..."
ဤကဲ့သို့သော ဒဏ်ရာအသေးစားမျိုးက ဘာမှမဟုတ်ပေ။ ထိုဆေးတစ်လုံးနှင့်ဆိုပါက ဇန်ဇီချန်ကဲ့သို့ လူမျိုးဆယ်ယောက်ကိုပင် ကယ်တင်နိုင်ပေသည်။
ယောင်စစ် ချက်ချင်းပင် ဆေးတစ်လုံးကောက်ယူလိုက်ပြီး ဇန်ဇီချန်ကို ကျွေးလိုက်သည်။ ထင်သည့်အတိုင်း သူ၏ဒဏ်ရာများက ပကတိမျက်စိဖြင့်ပင် မြင်နိုင်သည့် အလျှင်ဖြင့် လျှင်မြန်စွာ ပျောက်ကင်းလာသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်တွင် အဖြူရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ သူ ထရပ်နိုင်၊ စားနိုင်၊ ခုန်နိုင်ရုံမျှမက သူလုပ်ချင်သမျှအရာအားလုံးပင် လုပ်နိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ သူ့အဝတ်အစားများတွင် သွေးများ စွန်းပေမနေပါက သူဒဏ်ရာရခဲ့ကြောင်းပင် ပြောရန်ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။
