Chapter 95
မိဘနှင့်တွေ့ဆုံခြင်း
"ကျွန်တော် စီနီယာကို ဒီအခြေအနေထဲ ဆွဲခေါ်ခဲ့မိတာပါ..."
ဇန်ဇီချန်က သူ့ခေါင်းသူကုတ်ရင်း မျက်နှာငယ်လေးဖြင့်ပြောလာသည်။
"ကျွန်တော်ငယ်ငယ်ကတည်းက... ကျွန်တော့်ကံက သိပ်မကောင်းဘူးရယ်..."
ဘယ်နားကိုသိပ်မကောင်းတာလဲ... အတော်လေးမကောင်းလို့ နောက်ထပ်လယ်ဗယ်တစ်ခုတောင်ရောက်နေတာပါ... ဟုတ်တယ်မလား...
"ကျွန်တော်တို့ သစ်တောလေးနားမှာ ခဏလောက်အနားယူကြရအောင်လေ..."
သူအကြံပြုလိုက်သည်။
"မနားဘူး..."
ချင်လေပေါက ချက်ချင်းငြင်းလိုက်သည်။
"မင်းရဲ့ကံနဲ့ဆိုရင် ငါတို့ နတ်ဆိုးသားအသိုက်ထဲ တည့်တည့်ဝင်သွားတာ ပိုဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်..."
ယောင်စစ် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ လွန်ခဲ့သည့်လအတွင်း ကြုံခဲ့ရသည်များက သူမကိုထိုသို့ဖြစ်နိုင်ချေက အမြင့်ဆုံးဟုပြောပြနေသည်။ အဆင့်မြင့်သားရဲမဟုတ်ဘဲ သူ၏ဓားဖြင့် လွယ်လွယ်ကူကူကိုင်တွယ်နိုင်သော်လည်း နောက်ထပ်သားရဲက မိနစ်ပိုင်းအတွင်းပေါ်လာပေလိမ့်မည်။
"အဲ့ဒီ့အစား မြစ်ကမ်းဘေးနားကိုပဲသွားရအောင်...."
သူမ ဆန့်ကျင်ဘက်ကို ညွှန်ပြလိုက်ပြီး သူ၏ကံဆိုးမှု သဘာဝကြီးနှင် ဆန့်ကျင်လိုက်သည်။
ဇန်ဇီချန် ခေါင်းလှည့်လိုက်ပြီး ဘာဆိုဘာမျှမငြင်းဆန်ပဲ မီးမွှေး၍ စတင်ချက်ပြုတ်လိုက်တော့သည်။ သူက ကိုကံဆိုးဖြစ်သော်လည်း သူ၏ အချက်အပြုတ်စကေးက မဆိုးလှပေ။ အလွယ်တကူရနိုင်သော ပါဝင်ပစ္စည်းများကိုသုံး၍ သူချက်ပေးထားသော ဘဲသွေးက သူမ၏ ဖေဖေမူရွှမ်၏လက်ရာကို ယှဉ်နိုင်ပေသည်။
ထို့ကြောင့် ဇန်ဇီချန်က ခရီးတစ်လျှောက်လုံး အစားအသောက်အတွက် တာဝန်ယူခဲ့ရသည်။
ယောင်စစ် စိတ်ကျေနပ်မှုအပြည့်ဖြင့် သုံးပန်းကန်အပြည့်အမောက်စားလိုက်ပြီး ကျေနပ်အားရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ သူမလေးပန်းကန်မြောက်စားရန် ပြင်လိုက်ချိန်တွင် သူမ၏ ကွန်ပျူတာလက်ပတ်မှ တုန်ခါလိုက်ပြီး စာကြောင်းတစ်ကြောင်းပေါ်ထွက်လာသည်။
