Louise Resurreccion
Two months passed. Maraming nagbago. Mas lalong naging busy ang mga kaibigan ko. Della graduated lasy year at busy siya ngayon sa pagreview sa darating na board exam.
I was busy arranging my things in my newly home. Grandma's condo gift. Ngayonh ko lang naisipan manirahan dito, sa condo.
Sometimes I need time to be alone, like now. Definitely alone in one roof.
Masyado na rin kami naging malapit sa isa't isa ni Percy, hindu na ako masyadong nahihiya sa kanya. Laging nasa akin ang kanyang atensyon at gustong gusto ki naman na lagi siyang nagkakaroon ng oras sa akin.
Parang siya na rin ang pumalit kay Della sa pagiging protective sa akin simula nang may sarili ng mundi si Della sa pagiging doctor niya.
Tatlong araw ng magpaalam si Percy sa akin dahil may trabaho pa raw siya sa site nila at sabi niya ay dalawang araw daw siyang busy pero ikatlong araw na ito kaya inis na inis na ako sa kanya ngayon.
Binuksan ko ang refrigerator kong may makakain ba ako pero nabuksan ko lang ito na walang laman kahit ni tubig na nasa pitsil ay wala pero naka andar. I check the cabinet but I'm too hopeless, wala ring laman kagaya ng ref.
I sigh, kakauwi ko dito last two weeks pero sa labas ako kumakain, hindi ko man lang napagtuonan ang mga gamit ko dito.
Dumagdag pa sa problema ko itonh si Percy, di pa nagrereply sa mga text ko kaya pati facebook chat at tinadtad ko siya don pero ni seen ay di niya nagawa.
Hindi man lang ako kinamusta.
If I confess my feelings for him, would he return them too?
Mabilis kong kinuha ang wallet ko sa k'warto at lumabas sa sa condominium. Ginamit ko ang kotse ko patungo sa mall na malapit lang sa building kung saan ako ngayon, actually; pwede ko namang larain patungo sa mall pero kailangan ko pa rin ng kotse baka mahirapan lang ako sa pagbitbit sa mga groceries.
I was busy choosing shampoo, kung dove ba o sunsilk pero naputol ang pag-iisip ko when someone interrupt me by coughing at the back.
Nang lingonin ko ito ay nabitawan ko ang isang shampoo dahil sa di inaasahan ang pagratagpo namin dito.
"Ate?" I said in a low voice.
Ngumiti siya sa 'kin at pinulot ang nahulog kong sunsilk.
"If I were you, I will choose dove over sunsilk. Dahil gentle ito sa panit at sa buhok." She suggest. Na para bang walang nangyari sa amin bago kami mag vacation sa España Resort.
Tinanguan ko naman at ngumiti na lang sa kanya.
"I heard that you quit being a teacher, why?" Tanong niya sa akin habag naglalakad kami sa pinamimilian. Punong puno na ang cart ko while yung sa kanya ay hindi pa ata lumagpas sa sampo ang nasa cart niya.
"Gusto ko kasi magfocus sa ipapatayo kong flower shop." I reasoned.
I planned to build a Flower Shop to fulfill my dream. Yes I dream my self having my Flower shop. So now I work it and stop dreaming for it, hindi ako uusad kong hanggang pangarap lang ako.
Ika nga nila ay 'If you want to reach a goal, you must see the reaching' in your own mind before you actually arrive at your goal.' So I stop building my own Flower Shop in my mind and work it into personal, real Life. I must take action now that will move me towards my goals. Making have a sense of urgency in my life.
"Gustong-gusto mo talaga yung mga bulaklak no? I wonder if may tulips sa ipapatayo mong shop." Ani niya.
"Oo naman, bakit bibili kaba?" I smile.
She gaze to me and her face plastered a unbelievable looks.
"Ito naman parang di alam ang paborito kong flower ah."
My smile fade away, alam ko pa rin yun ate pero ang akala ko ay tumigil ka na sa pangongolekta mo ng tulips. Sa nagdaang taon ba naman na di tayo magkasama sa bahay.
Hindu na lang ako nagsalita at ibinigay na lang sa cashier ang mga pinamili ko habang si Ate Luna ay nasa likod ko lang.
"Louise!" Napatigil ako sa paghakbang nang tawagin niya ako. "I wanted to talk to you... Talk over the cafe? Or Jabe? My treat... You suggest."
Nag-isip muna ako at sa huli ay sumama ako sa kanya dahil gutom na rin ako. Tinatamad rin naman ako magturo sa bahay.
Hindi rin makakatulong kung paiiralin ko ang pride ko dito, hindi ko sila mapapatawad kong pauunahin ko pa rin ang galit, poot at sakit na ginawa nila sa akin.
Percy is true, I need to forgive those people but don't forget everything; I shouldn't let my pride increase in what so ever. Pride can destroy my dream also.
Hindi ko na naisip kong mauubos ang pera ni Ate sa Jollibee basta ang alam ko lang ay gutom ako sa nga oras na ito.
"So how's your vacation?" Luna asked.
Nasa harapan ko ito habang di pa rin ginagalaw ang kanyang pagkain. Nakatingin lang ito sa akin at nakangiti.
Why this people always smile like they don't have a problem? I can sense that their in pain, I see it, because it was visible in her two eyes. Huh.
Nilunok ko muna ang pagkain sa bibig ko bago siya sinagot.
"Ayos naman bakasyon, bonding with my friends lang ang nangyari pero super saya naman. Ikaw?"
Pain was visible in her again, but still she is smiling. Why she's hurt?
Lumunok muna siya, "It was fine too. So very fine, sa sobrang ayos maraming nangyari." Naghinayang ang kanyang boses sa huli then I cought her close her eye na para bang may sasabihin pero hindi niya masabi sa akin ng diritso.
"Uhmm... Louise..." kinagat muna niya ang kanyang labi bago tumingin sa akin ng diritso.
I was waiting for her to say something.
"Umuwi kana sa bahay, louise."
Five words, one sentence. Right when you think you've lost everyone that cares, the one that cared the most shows you that you're not completely forgotten.
Natigilan ako sa pagnguya at nanatili pa rin ang tingin ko sa kanya.
"Louise, papa wants to see you. Hindi man niya nasasabi sayo pero nakikita naman sa kanyang mukha na gusto ka na nyang bawiin, bumalik kana sa bahay. Alam kong galit ka at mahirap tanggapin ang lahat para sayo pero nagawa lang yun ni papa dahil pinangunahan siya ng galit," paliwanag niya. "Umuwi kana sa bahay, louise please."
Sometimes the heart sees what is invisible to the eye. And I could sense that she is juggling something. Masasabi kong parang nahihirapan siya ngayon. Ngayon ko lang napansin na mukha siyang walang tulog at pagod. Her skin is pale at nakikita ko yun sa leeg niya. Hindi ko ata napansin kanina sa grocery dahil naka make-up ito.
I sigh, "Pag-iisipan ko muna ate."
Napailing-iling siya. "L-Louise, nasa hospital si papa." Nabunotan ako ng tinik ng sabihin niya yon. Lumuluha na si ate sa harapan ko at nagmamakaawa ang kanyang boses at base rin sa kanyang mata.
I dream for being away from them na mawala sila sa buhay ko, pero hindi ko pinangarap na mawala siya sa mundo.
No not this time! My father needs me. Kailangan kong ipasintabi ang galit ko ngayon at kailngan kong makita ang kalagayan ni Papa.
— imnot3nough | luvy wp
