“Saan yang litratong yan?”
“Ah yan. Sa kaibigan ko. dating bahay raw ng Kamaganak nya,” Sabi ng pinsan ko. “e sa lola nya yan naiwan sa kanya. Bataan.”
“Pahiram.”
“Grabe makatitig. Why?”
“Pa book ako. Di ba may connection ka sa Airlines? Please may hahanapin lang.”
“Saan ka? Oh o wuy,” Sumunod sya sa akin sa kwarto ko nang nagmamadali ako pumasok.
“Ano hanap mo?” She asked nang may hinahalungkat ako sa drawer.
“basta... I need to do this. I want to see him I really... want to see him”
“Who?”
“nasa Bataan kaya sya?”
“Di na kita maintindihan.”
“Please do it for me. Book a flight to Bataan”
Hindi na ako nagpaliwanag. Buti nakinig si Risis. At pumunta na nga akong airport kinabukasan to go that Place. Nandoon pa sana ang bahay nila noon.
*****
Matapos ang Ilang oras na byahe at Nakarating rin rito sa Bataan.
Nagpahinga muna ako ng kalahating araw. Nasa hotel ako.
May brochure ako kung saan-Saang lugar na pwedeng puntahan dito.
“Dito kaya” Turo ko “sa Las Casas Filipinas de Acuzar”
****
Paikot ikot ang tingin ko sa paligid. “Ang ganda naman”
Pagkatapos ko sa mga lumang Mansion simula pa panahon ng kastila, na atraksyon sa Bataan. ay dito na nga ako dinala ng paa ko
“Ganda ng lake”
“Oo nga po Ma ...” Sino yun?
Luminga ako at nakita ko ang, nakatalikod na lalake, May pagtataka pero di ko na sana papansin
“Si lolo Yulo Algazado di ba nakapunta na ho rito? Kapatid nyo-” Natigil ako sa pag-lakad.
Algazado?
Tumingin ako sa nagsasalita. Nang humarap sya at di ako pansin. Yung mukha nya.
Kilala ko ang mukhang yan di pwede akong magkamali.
Mas lumapit ako.
“sige po bye.”
“Excuse me” Bigla sya humarap
“Yes?”
Na istatwa ako. Sya nga. may gusto ako sabihin pero nakatitig lang ako sa kanya.
“Ano yun?”
bigla ko sya niyakap.
Mahigpit na yakap
“Teka.” Nagtaka sya, kaso hindi nya ako pinapalayo. umatras ako ng konte “Sino ka po? Ayos ka lang ba”
pagkatapos ng galak ay lungkot. pero mas nangingibabaw ay saya. Hindi nya na ako maalala. sa utak, pero kahit sa puso man lang,
“Hindi mo ba ako matandaan?”
“Kilala kita?”
“Mahalaga ako sa 'yo.” Nakayuko ako “siguro”
“Ha? Di pwede di ko alam, dapat Kilala kita kung ganon Hindi. Mali ka ata”
“Alam mo ba ang panghihinayang ko. Ang, hirap”
“hala umiiyak ka”
“biglaan na lang ako umiiyak Hindi mo alam ang dami ko gusto gawin at itanong pa, kasama mo kaso Iniwan mo ko....”
“Mali ka nang taong nilapitan hindi ako yun. Teka” may kinuha sya sa bulsa “ito panyo”
Mas umiyak ako
“sorry naiwala ko ang panyo mo. Hindi ko gusto mangyare yon ang careless ko”
“miss tahan na baka ano isipin nila.” linga nya sa tao sa paligid “Tsaka. di pa kita binigyan ng panyo noon di ako yun I'm sure of that.”
Di ko na pinilit.
“Anong course mo? O idad.”
“Hindi ko pwede sabihin-”
“please tell me I don't have any bad intentions I just-”
“ I'm studying Bachelor of Science in Homeland Security and Emergency Management. And I'm 20”
It's not his dream in our past. But we're in the same age now.
Tumango na lang ako.
Pinunasan ko ang luha ko gamit ang likod ng kamay. Sya ay taka na taka pa rin
“Masaya akong makita ka ulit. Huwag mo na ako- huwag mo na, ako, i- Iwan” Bigla na lamang pakiramdam ko nagdilim ang paligid.
*CASSIUS POV*
“Oy! Nako?” Sinalo ko sya pagka tumba nya.
Naulanan na kaming dalawa kaya siguro. Baka nagdidiliryo o ano? Saan ba kaya galing ang Babae na ‘to.
Tiningnan ko sya pilit ginising, kaso wala nang malay.
“Ahy...” Napaupo ako sa upuan na kahoy, mahaba yon kita ko,
Nasa gilid kami ng kalye, ganito yong kalye panahon ng spanish colonial
medyo ang lamig, basa rin ang kalsada
“Gising ka na, Kumusta”
I see him, Infront of me, Titig na titig ako sa kanya, na naka tingin sya sa akin, at sa bawat galaw nya. Hindi naman sya umiiwas ng tingin
“Huwag ka naman ganyan makatingin nakaka conscious” Napakurap sya at may kinuha.
First aid kit? Tas yong maliit pouch.
“May bottle of water ako tapos.. ito inumin mo. Nawalan ka ng malay kaya hiniga muna kita rito sa bench”
“Salamat” Inabot nya yun. Di na ako tumanggi “salamat hindi mo nga ako. iniwan”
“Nakaka guilty Iwan ka sa ganito di ba? tas ganon pa nangyare”
Ininom ko yong gamot na bigay nya.
Matapos ay sabi ko’y medyo ayos na ako. Maari nya kaya ako samahan muna. Mabuti ay pumayag sya.
*CASSIUS POV*
May lumapit na Babae. Pagtingin ko sa kanya ay gulat ang mga mata ko.
Sigurado ako. May kamukha sya kaso hindi ko maalala.
Ilang sandali pa kami nagkausap matapos ay. Natumba sya kaya tinulungan ko na at hindi muna Iwan sa gano‘ng kalagayan.
Ngayon naglalakad lakad muna kami, binigyan ko sya ng jacket at pinasuot yon sa kanya. May dala naman kasi akong gamit if it needs.
“Alam mo. may kamukha ka”
“Talaga?” agad syang Mapatingin sa ‘kin,
“Oo. Kaso.... Di ko....” Hindi ko maalala
“sinong kamukha ko? Mari ba. Alalahanin mo baka-”
*MISTERIA POV*
“sa tv? Artista? Ah! Panaginip tingin ko sa panaginip.” Napahinto ako,
“panaginip”
“Hmm, weird no”
Tumungo na lang ako. Masaya na ako dun. Kahit sa panaginip. Hindi nya ako kinalimutan talaga
“pangalan mo nga pala?”
“Tama nga pala, Ako. Cassius. Ikaw rin ano?”
“Mist. Misteria But Mist na lang.”
He smiled at me “ganda”
