PARA SA SAWI
_
“sobra, sobra na ba? yung attachment” yung iniisip ‘ko. “baka iniisip ‘ko lang” napangiwi ako sa salamin, pilit na-ngiti. balik sa nagugulohan ang isip
“Pero pwede ka dayain ng isip hindi ng nararamdaman- Ano bang nararamdaman mo?” tanga na ako. kinakausap ang sarili.
“Ano nga ba,” I sighed. “Alam ‘ko lang yun pa rin. Yun yung nararamdaman ‘ko na-”
wala na.
i‘m still focusing on myself naman ah, doing things, other stuffs but still.
I don't wanna cry but my heart it was.
“ he's still the one for me” yung sinasabi yun ng puso ‘ko. kahit ikaila ‘ko pa. kahit wala ka na.
—
“Noong nawalan ako. Akala ‘ko. mawawala rin after a year yung sakit pero-”
“Makikinig ako”
“ taon taon mas gusto ko sya makita.” I was with Tash. highschool friends kami.
“Alam mo kung anong pwede ‘ko gawin ngayon?”
“Ano.” She offered the can of beer, we're at the front of 7/11.
“hilingin na makita sya balang araw- babalik sya- bumalik sya na hihintayin ‘ko kahit gaano katagal.”
“inom mo lang. I know what you feel”
Oo. parehas kami ng pinagdaanan. makakaintindi lang talaga sa ‘yo basta naranasan yung naranasan mo rin. I comfort her by hugging her, we cheered each other.
“hindi ‘ko inisip na magkakaganito ako.”
“no‘ng seven years old ako,
okay lang sa akin na walang lumalapit sa akin. nakikipag kaibigan. nang sinanay nya ako sa presensya at pagaalala nya ramdam ko. dito ..” tinuro ‘ko ang dibdib ‘ko, she gave me a sad face. “Pero sya. sya- iba sya e iba yung sa kaniya.”
I can't get enough, enough for mor-mourning, it's not enough. the years or even decades. the PERIOD OF TIME.
“YOU CAN! but you will come back, on that feeling.”
