BERDEL

22. B Ö L Ü M

"Burada dur." Diyerek emir verdi Mert. Dolu gözlerle onu izledim. Bomboş arazide her taraf baştan aşağı siyah takım elbise giymiş adamlarla doluydu. Mert arabadan inip kapımı açıp beni de sürükledi.

"Hepiniz neler yapacağını biliyor değil mi!" Sorudan çok yine emir veriyor gibiydi. Bir başka arabanın önünde durdu. Kolumu asla bırakmıyordu.

"Bars'a hediyemi gönderin. Sevgili Aran'a da oğlu üzerinden sevgilerimi iletin." Dedi. Sesi o kadar soğuktu ki belki de ilk defa yüzüne baktım.

Adamları kendi araçlarına binip giderken koca arazide tek biz kaldık. Kolumu hala sıkı sıkı tutup arabaya bindirdi. Benim kapımı kilitlerken lastikleri ağlatarak arabayı çalıştırdı.

"N-ne yapacaksın bana." Sesimde ki çaresizlik sinirimi bozdu. Çocuk gibi bağırarak ağlamak istedim. Uzun sessizlik deli etmişti beni

"Soru sordum! Ne yapacaksın bana?!" Diye bağırdım. Mert'in kaşları çatıldı.

"Evin bodrumuna kitleyeceğim. Önce derini yüzüp sonra da her gün bir uzuvunu Bars'a yollayacağım." Dedi Mert. Korkuyla yutkunup sesli nefesler almaya başladım.

Gözyaşlarım üzerinde kontrolümü kaybetmiştim. Mert bana baktı. Arabayı sağa çekip şaşkınlıkla baktı.

"Ciddiye mi aldın az önce sen?" Dedi. Gözyaşımı silip

"Lütfen beni bırak ben bir şey yapmadım-"

"Seni bir yere kitlemeyeceğim sakin ol."

Ben ellerimle saçımı geriye atıp kahküllerimi kulağımın arkasına iterken Mert hala kaşları çatıktı ama öfkeyle değil de şaşırarak bakıyordu. Kısa sessizlikten sonra

"Ben hiçbir şey bilmiyorum. Yemin ederim ben kaçıyordum zaten onlardan."

"Neden kaçıyordun?"

"Beni bırakın lütfen."

"Verda! Seni bırakmayacağım. Bars gelene kadar!" Konuştuğumuzdan beri ilk defa sesini yükseltti. İrkildim.

"Kusura bakma bağırmak istemedim ama sürekli aynı şeyleri söylüyorsun!"

Az önce kusura bakma mı dedi?

Şimdi şaşırma sırası bende..

"Ne yapacaksın benimle işin ne o zaman?" Dedim. Derin nefes aldı.

"Bars'ın ayağıma gelmesini istiyorum. O zamana kadar sana asla bir zarar vermeyeceğim korkma. Benim derdim seninle değil o şerefsiz kocanda." Dedi bir çırpıda.

Ama içimde asla rahatlama olmadı

"Yalan söylüyorsun." Deyip hızla kapıyı açtım. Olabildiğince hızlı koşup kurtulmaktı amacım.

Bars'ın düşmanı Bars gibi biridir beni böyle kandırmaya çalışıyor sadece.

"Verda!" Demesiyle kolumdan tutup çekmesi bir olmuştu. Beni kendine çekip dişlerinin arasından

"Yalan söylemiyorum ama sabrımı zorlarsan düşündüğünden daha kötü biri olabilirim." Dedi. Yeşil gözleri kararmıştı sanki.

Az önce kaçmaya çalıştığım arabada buldum yine kendimi. Kollarımı göğsüme bağlarken hiçbir şey demeden yolu takip ettim. Mert arabayı çok hızlı kullanıyordu.

Kendi tarafımdan olayı değerlendirmek gerekirse hamileyim bebeğin babası olan adamdan ve ailesinden kaçmak istedim kaçarken sevgili eşimi öldürmek isteyen adam tarafından yakalandım.