BERDEL

27. B Ö L Ü M

Aaa bir ses geliyor ne sesi bu? Acaba yaklaşan finalin adım sesleri mi 🤣🤣

Karşısında titriyordum. Yine neden çıktı şimdi? Daha ne yapacağını sanıyor ki? Son halleri aklıma gelince ürperti geçti üstümden.

Mert ise yeşil gözleri solmuş, gözlerinin altı morarmıştı.

"Korkuttum galiba?" Dedi.

Lanet olsun ki ne nefesimi düzene sokabildim ne de konuşabildim.

"Son yaşanılanlardan sonra nasıl olduğunu merak ettim." Dedi. Alay ediyor resmen. Sesi ilk konuştuğumuzda ki gibiydi. Naif, sakin ve tam beyefendi imajı. Adi herif!

Hiçbir şey diyemiyorum çünkü yaşanılanlar hala canımı acıtıyor. O şakağıma sertçe bastırdığı namluyu hatırlamak bile başımın ağrısına neden oluyor. Mert sessizliğimi aldırış etmeden elini kaldırdı. Kararsızlıkla elini yüzüme götürüp parmağının ucuyla şakağıma dokundu.

Vücudum o dokunuşu bekliyormuş gibi bütün yaşanılanlar gözümün önünden geçti. Hatta kasıklarımda bile ilk gün olmadığı kadar sancı oldu. Yutkunup elini ittirdim.

"Defol!" Diye tısladım yüzüne.

Acaba yine bana bir şey yapmaya kalksa Bars bana yardım eder miydi?

"Nefret ediyorsun değil mi benden?" Deyip gülümsedi.

"Ben bir yere gitmiyorum Verda. Daha çok uzun bir süre sizin üstünüze kara bulut olmaya devam edeceğim."

"Sen ne saçmalıyorsun be! Yemin ederim şimdi gitmezsen çığlığı basar herkesi toplarım buraya!" Dedim. Gözlerini kapatıp elini ensesine götürdü. Derin nefes alıp

"Bars şirketimi yakmış üstelik içinde engelledi kardeşim varken. Anlaşılan bizim Bars devam etmek istiyor. Onu kıramam sağlam bir dostluğumuz var."

Bars'ın bir psikopatlığı daha. Ama Bars'a kızamadım. İçimden bir ses az bile yaptığını söylüyordu. Sanırım Bars'ı anlamaya başladım ya da çalışıyorum.

"Ama ben buraya senin için geldim." Deyip beni düşüncelerimden uzaklaştırdı Mert.

"İstersen seni şu an burdan alıp götürebilirim Verda. Bars'ın nasıl bir manyak olduğu ortada seni kurtarabilirim, seni daha iyi ve huzurlu ortam sunabilirim." Dedi. Sanki karşısında ufak bir kız çocuğu varda onu ikna ediyormuş gibi naif sesiyle konuşmaya devam etti.

O an içimde bir his belirdi. Mert bana kısa sürede asla unutamayacağım şeyler yaşatmıştı. Ve ben bu adamdan korkmuyorum. Sanki daha ne yapabilir ki diye düşünmekten Mert'e karşı korkusuz olmuştum.

Bu farkındalığım ona attığım tokatla nesnelleşti. Mert sağ tarafına savrulan yüzünü düzeltmedi. Ona attığım tokat benim elimi uyuştururken o hiç hissetmemiş gibi yaptı.

Kısa bir süre Mert'ten bi tepki bekledim ya da karşılık ama o öylece durdu. Derin nefes alıp

"İmdat! Yardım ed-" Diye bağırmaya başlarken hızla toparlanıp ağzımı kapattı. Sıkıca tuttuğu elinin kuvvetiyle beni duvara sertçe vurdu. Kalbim hızla atmaya başlayınca bütün kötü senaryolar çoğaldı aklımda.

Onu ittirmeye çalışırken o tüm gücüyle beni kendisiyle duvarın arasına sıkıştırıp eli sertçe çenemi sıkıyordu. Gözlerini kapatıp yakınlaşmaya başladı. Kendimi geriye atmaya çalıştım ama nafile..

O an dudaklarını hafifçe boynuma sürttü. Ben hala itmeye çalışırken yüzünü boynuma gömdü. Sanırım hiç korkum olmasa da Mert'e karşı biraz korkum var.