ZORBA

17.Bölüm...

Çocukluğum güzel geçmişti benim...aslında her anımda annem ve babam yanımda olmasalar da Yağız onların yokluğunu azaltıyor du içimde onları özleme hisini bir türlü yenemesem de iyi şeyleri aklima getirip unutuyor dum...Canım ailem hiç bir suçları olmadıkları halde günahsız yere can vermişler di..kim kime bu dünya da karışabilir ki Annem sadece küçük bir yardım yüzünden öldüyse o zaman bu dünya da adaletin yeri ne ki..iste adalet bu hayatta en  önemli yere sahip..Ben,adalet istiyordum..Herkes için adaletin yerini bulup canımızı yakanların cezasını çekmelerini istiyorum...Özellikle o Arem denen adamın..ne demek yani sen iki kişiyi öldür..sonra bir de utanmadan kendini savunmaya çalış olucak şey değil...Allah ım nolur başka kimsenin daha canı yanmasın...Benim bir şansım olsaydı yani geçmişe dönebilme şansım olsaydı..Annemi koruyabilir dim...Fakat elimden gelen şey annemin ölüsü nün arkasından ağlamak oldu..Babam Anneme yetişebilseydi keşke onu yanına çekip kurtarabilseydi Ama dedem denen o cani durmamıştı babama da işkence edip öldürmüş tü..

Her gece bunları Aklıma getirip gözyaşlarıma hakim olamazken camdan dışarı ya bakıp burnuma çektim açık pencerenin ardın dan o güzel havanın esintisi nefesimi açmayı yetmişti..bugün okuldan sonra selinlere gelmiştik..selin in annesi bizi çok severdi ve kalkacağımız içinde çok mutlu olmuştu ve daha önce neden gelmediğimizi sorup şakayla kızmış tı..Ben asla Ama asla yük olmak istemezdim biz yağızla zaten hem okuyup hem de çalışarak ev aramaya yavaştan başlıcak tık..Benim hayalim vs Yağız'ın hayali gerçekleşene kadar bu böyle sürmek zorunday dı..

Kapının tıklatılması ile hemen gözlerimdeki yaşları silip gel dedikten sonra içeriye giren kişiye bakıp bunun Kağan ve selin olduğunu fark ettim...Yağız bugün okuldan sonra kız arkadaşıyla buluşucak ti..Gerçi damladan kurtulmuşmuy du orası bilinmez kız Yağız a okulda kene gibi yapış mıştı onun bu haline en çok emir şaşırmış tı...

Kağan yanıma gelerek omzumdam beni tutup saçlarıma öpücük kondurup..,güzel nazik ve masum sesini bana duyurdu...iyiki böyle iki arkadaşa sahibim ve emir oda benim en iyi arkadaşım dı artık...Dağhan pek bunu istemese bile ben emirin üzülmesini istemezdim..biz galiba çok iyi sıkı dost olmuştuk bile...ben biri dedi diye arkadaşım ı satacak kız değilim...

"Canım kankam neden ağlıyor sun sen..o güzel gözlerine yazık..."

Kağan yanıma oturup elinin parmaklarıyla gözlerimde ki yaşları sildi..selinde elini benim saçlarıma getirip okşamaya başlayarak..oda üzgün bir halde..

"Senin neyin var cennet neden böyle üzgünsün...mutlu olman gerekiyor çünkü burda bizimlesin..her gün beraberiz artık..."

"Bilmiyorum selin...kendimi hiç iyi hissetmiyorum..ben biraz uyumak istiyorum...dinlenmek bana iyi gelicektir.."

Neden di bu huzursuzlugum ve sıkıntım aklımdan atamadığım bazı şeyler silik silik ti...Burak hocanın kırgınlığı ve üzüntüsü bir türlü gitmiyor du beynimden onu her düşündüğüm de kalbim hıphizli atarken onun yüzü canlanıyor du..şimdi onun evinde değildik selin in evi sanki dört duvar arasında gibi hissettiriyor du..selin heyecanlı bir atakla kağanı geri iterek ellerini kollarıma koyup..

"Cennet unuttun mu yoksa.. Bu gece doğum günü partisi var..o gaye denen kız bizi de,davet etti..ben o kız için gitmiyorum zaten..hani bu sabah okulda gördüğümüz çocuk varya..işte ah,ah onu aklımdan atamıyorum bir türlü onu görmek istiyorum..hadi ama cennet kırma beni..."

Asıl ben onu görmek istemiyorum..ne sesini ,ne de o bana attığı başkalarına katlanmak istemiyorum..ama selini de kıramaz dım biliyorum ki eğer gelmezsem üç gün bana küs kalacak..

"Peki selin Tamam Gideriz partiye..Ama bak ben sadece oturucam haberin olsun..ben zaten pek parti ortamlarını sevmem...sadece senin için gidiyorum.."