ZORBA

21.Bölüm...

Medya:Arem..

Dışarıda Derin bir sessizlik vardı ya ben Öyle sanıyordum ya da öyleydi kalbimin atışını hissetmiyordum korkudan yerimde put gibi duruyor dum...Bunun üzerine denizin elini kolumda hissederken Aremin öfkeli nefes alıp vermesi hiçte normal değil di...Neden bunları yaşıyordum şuan buraya neden geldim,neden aremle görüşmek zorunda kaldım..çünkü mecburdum bu adam beni kendine mecbur bıraktı benim yaşama sevincimi elimden aldı şuan sevdiğim adam yanımda yok...bu kimin yüzünden resmen katilin yanında ölümünü bekleyen kurban gibiydim beni öldüremeyeceğini söylemişti..Dediklerini yapmazsam çevremdeki insanlara zarar veririm diye tehdit etmişti...işte o zaman her şeyimi kaybettim..ona boyun eğmek ten başka şansım yok..kardeşim ve arkadaşlarım için bunu yapmak zorunda yim onlar benim için nelere katlandilar..hele ki emir yanımdan bir kez olsun ayrılmadı abisi ne kadar bunu istemesede emir onu dinlemiyor du..ama yalnış yapıyor du..ben sadece sıradan bir kızdım ve emirin arkadaşıydım ailesi ile olan ilişkisi beni ilgilendirmez di..zaten düşünmem gereken başka şeyler var...denizin benim yüzümden bu katil adamla yüz Göz olmasını istemem zarar görmesini hiç istemem..o yüzden kolumu yavaşça ondan kurtarıp Korku ve heyecanla ona döndüm garip bir şekilde gözlerime bakıyor du...deniz benim aremle nereye gideceğimi neden merak etmişti...Bunu sonra düşünmek için gözlerimi yanımdaki areme çevirip sakince kafamı iki yana salladım denize karşı bir hamle yaparsa sonuç daha da kötü olur...

O sırada Aklıma gelen şey beni korkutarak geriye savruldum o kadar hızlı idiki kolumdaki kemik acımısti hafifçe inleyerek şaşkınca neler yaptığına bakıyor dum Hayır denizin bir suçu yok ona olan öfkesi bu kadar kolay olmamalı...ben Aremin arkasındayken bir eli hala kolumdaydi yüzümü buruşturmamak için kendimi zor tutuyordum bu soğuk ortamda kavga çıkmamasi için bir şey ler yapmalıydım fakat arem buna izin vermiyor du o kadar öfkeliydiki dokunsam alev alacaktı sanki...bu adamdan çok korkuyorum bir yandan da ondan kurtulmak için şeytana uyup onu öldüresim geliyor...Allahım sen bana yardım et bir çıkış yolu göster bunu yapmak istemiyorum ama bu adamıda istemiyorum her şey sarpa sardi....Denizin gözlerinde gördüğüm sakinlik ve bir arada bulunan rahat oluşuna şaşırdım hiç korkmuyormuydu eğer katilin o olduğunu bilse karşısında durmaya çekinir....ama korkusuz davranıyor du areme karşı...

Sessizliği bozan aremin öfkeli ve korkunç sesiydi..

"Ulan sen kim oluyorsunda sevdiğim kızın kolunu tutuyor sun...hiç mi utanmıyor sun..bana bak eğer bir daha bunu yapmaya kalkarsan..."

Korkunç ve güçlü adımlarla denize yaklaşıp iki yakasına yapışarak ürkünç bir sesle devam etti sözlerine..Deniz hala hiç bir tepki göstermiyor du..neden bu kadar soğuk sesizdi...bunu kendime bir kaç sefer sormuş tum..

"Sana hiç görmediğin yüzümü gösteririm..akıllı davranmanı öneririm..anladın.."

Arem Tehdit vari sözlerinden sonra denizi sert bir şekilde iterek bu sefer korkunç gözlerini bana dikip iki kolumdan tutarak..

"Sende o gözlerine sahip çık...o gözler benden başkasına bakmicak..anladın mı..bunu o küçük beynine sok...şimdi gidiyoruz yürü.."

Bir parmağını başımdan ittererek çirkin cümlelerine devam edip kolumdan sertçe tutup arabaya bindirmeye çalıştı ben o sırada sessizce ağlamaya başlarken bir an önce eve gitmek istiyordum..kardeşim merak etmiştir...Tam arabaya binip kapıyı kapatacakken bir şey oldu...yolun ortasında duran denizle çok şaşırmış tim..ne yapmaya çalışıyor du karşısındaki kişiye cevap bile vermezken sessizliğiyle ne anlatmaya çalışıyordu...Arem arabayi çalıştirip elini direksiyona vurup alayla gülmeye başlayıp..küfürler etmeye başladı..ben yutkunup karşımdaki denizin amacını öğrenmeye çalışıyordum..gözleri gözlerimle buluşup bir şeyler göstermeye çalışır gibiydi..