Bab 36

63 5 2
                                    

Malam pula...

sengaja Haji Suhaimi dan Hajah Salmah bertandang ke rumah pusaka Hajah Sakinah. Melihat bertapa akrabnya Amar dan mamanya membuat hati tua Hajah Salmah berasa gembira saja. Habis saja mereka dua mengemas dapur, sengaja Hajah Salmah mengajak Datin Adila bersembang dua.

" Dila, senang betul mak lang tengok hampa dua macam ni. Adik pun dah makin rapat dengan hang. Lega mak lang tengok. " Kata Hajah Salmah dengan nada gembira.

" Saya pun sama Mak Lang. Mula tu saya takut juga kalau adik masih bersikap macam dulu. Tambahan pulak, Ana ada dekat dengan dia. Makin saya takut kalau adik hanya sayang pada Ana bukannya saya. Tapi saya bersyukur sangat, Mak lang. itu semua perasaan takut saya saja. " Ujar Datin Adila sambil tersenyum kelegaan.

" Rapat ka adik dengan Ana tu. "

" Rapat juga lah mak lang, kadang tu adik ada pergi tidur dekat rumah Ana. " Jawab Datin Adila sambil membawa jag air ke talam lalu meletak di atas meja.

" Hang tak kisah ka. " Soal Hajah Salmah.

" Ana pun ibu adik juga, mak lang. Takkan, Saya nak halang, saya sepatutnya berterima kasih dengan Ana sebab dia jaga adik dulu. Kalau tak sebab dia, tentu saya takkan jumpa dengan adik lagi dah. " Uji Datin Adila sambil senyum.

" Bagus lah kalau hang kata macam tu, mak lang cuma boleh harap, hang jaga adik baik-baik. Hati dia cepat rasa terusik walapun kita tak kata apa dia tetap terasa. Jaga dia baik-baik ye Dila. " pesan Hajah Salmah sambil memegang tangan Datin Adila lalu menepuk belakang tangan.

Mengangguk perlahan tanda Datin Adila mengerti nasihat Hajah Salmah terhadapnya. Setelah berbual seketika, baru lah mereka membawa hidangan ke serambi yang di duduk oleh para laki.

" Minum Pak Lang. Abang. " Ajak Datin Adila sambil menghidang air pada mereka yang rancak berbual.

" Ha Dila, susah tak hang dok jaga budak ni. Hang habak ja dekat Pak Lang, kalau budak ni dok wat perangai. Tau lah nasib dia lagu mana. " Ujar Haji Suhaimi sambil memusingkan rokok daunnya itu.

" Apa pulak Wan, adik baik-baik ja lah. Mana ada adik nak wat perangai. Kan ma... " Kata Amar yang seakan merajuk.

" Mana aku nak tau, Hang tu duduk jauh dengan aku. Takut juga aku, kalau hang dok wat perangai baik hang kat sana. " Ujar Haji Suhaimi yang tidak mahu mengalah dengan Amar.

" Adik baik kan mama." Soal Amar yang ingin kepastian dari Datin Adila dan dia pun tidak mahu kalah dengan Haji Suhaimi.

" ye, adik anak yang baik, suka dengar cakap. Senangkan hati mama dengan ibu. " Jawab Datin Adila sambil tersenyum.

" Ha..,dengar tu Wan. Mama puji Adik tau. Tu lah Wan tak percaya lagi cakap Adik, kan mama dah puji . " Ujar Amar dengan nada berlagak.

" Ye lah, Wan percaya. Tak lah aku malu sangat kalau orang kata cucu aku ni. Ha esok kita jadi ka wat kenduri dekat masjid. " Soal Haji Suhaimi.

" Jadi Pak Lang. Lagi pun saya dah minta tolong Yah tempahkan ketering. Masa Isyak depa mai hantar. " Ujar Datuk Farid sambil meminum air kopi.

" Ala....awat pi tempat ketering. Mak lang kan boleh masak, buat rugi ja dok tempah ni. " Rungut Hajah Salmah bila dia tahu mengenai hal itu.

" Saja....Farid tak nak susahkan Mak lang, apa salahnya kalau Farid berkongsi rezeki dengan depa. " Uji Datuk Farid.

" Bagus kalau macam tu. "

Sedang mereka meminum kopi panas. Haji Suhaimi terpandang pada Amar yang sedang berkerut muka. Seperti bercakap dengan seseorang tanpa suara. Lalu Haji Suhaimi memandang pada kawasan yang di pandang oleh Amar. Tersenyum kecil Haji Suhaimi melihat gelagat cucu saudaranya seorang lagi.

Hati Yang disakiti Where stories live. Discover now