ARA VERİLDİ.
❝Korhan'ı kurtuluşum sanmıştım, aramızda bir çekim olduğunu ve birbirimize kuvvetli ama bir o kadar da yavaş bir şekilde çekildiğimizi düşünmüştüm. Fakat yanılmıştım, Korhan yarası kabuk bağlamayan bir adamdı ve beni de o yaranın ta ken...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❀
Bölüm Bir "Ceza."
"Sen önce bir kraliçe ile nasıl konuşacağını unutma Prenses Lylia. Benimle bu şekilde konuşmana iznim yok!"
Lia sinirden titrerken sakin olması için kolunu tutan kız kardeşine sert bir bakış atarak ondan kolunu kurtardı. "Ve sende nereden geldiğini unutma Kraliçe Alice, çünkü benim dün gibi aklımda." diyerek bağırdığında bulundukları odanın görkemli kapısı gürültüyle açıldı.
"Neler oluyor burada? Sen bir Kraliçe ile nasıl böyle konuşabilirsin?" dedi gür sesiyle kraliçenin oğlu.
Genç kız hızla gözlerini devirirken içindeki öfke ve nefret her an körükleniyordu, tıpkı Kraliçe Alice'in istediği gibi. "Sen karışma." dedi Kraliçe sahte bir üzüntüyle. Lia bu tavrı anlayıp kendine hakim olamadı ve neredeyse tüm sarayın duyabileceği bir şekilde bağırarak konuşmaya başladı.
"Bu masum gibi görünen hallerinle herkesi kandırabilirsin ama beni asla! Babama kurduğun bu iğrenç oyuna bir gün son vereceğim ve sen çöplüğüne geri döneceksin Alice."
Kraliçe, Lylia'nın beklemediği bir hareketle ağlamaya başlarken karşısındaki kızın şaşırdığı her halinden belliydi. Bu ergenlikten kurtulamayan kızın onun ayağına bir bağ olduğu bariz belliydi ve ondan bir an önce kurtulmalıydı. Kusursuz bir şekilde rolünü oynayan Kraliçe, kızın arkasındaki heybetli adamı çoktan görmüş ve artık Lylia'nın sonunu getirecek o planı uygulamıştı.
"Prensen Lylia! Derhal odama." tüm sarayı inleten bu ses Kraldan gelmişti.
"Tatlım." dedi ince bir sesle Kraliçe. "Küçük bir tartışma sadece lütfen sakinleş." diyerek devam etti. Kraliçe tekrar konuşacağı sırada Kral işaret parmağını kaldırarak konuşmasını engelledi ve arkasını dönerek odadan ayrıldı.
Prenses hırsla babasının arkasından ilerlerken sinirden ağlamak üzereydi, o kadının sarf ettiği sözleri duymayıp da nasıl kızının dediklerini duyabilirdi sadece? Üstelik tek sorun da o değildi, nasıl o kadının yaptığı şeyleri göremezdi?
Odaya girdikleri anda kapıyı kapatıp öfkeyle kızına döndü Kral. Ona göre Lylia sınırı çoktan aşmıştı ve artık kesinlikle bir cezayı hak ediyordu.
