ARA VERİLDİ.
❝Korhan'ı kurtuluşum sanmıştım, aramızda bir çekim olduğunu ve birbirimize kuvvetli ama bir o kadar da yavaş bir şekilde çekildiğimizi düşünmüştüm. Fakat yanılmıştım, Korhan yarası kabuk bağlamayan bir adamdı ve beni de o yaranın ta ken...
× Kahraman Deniz, Ben Yola Gelmem. “Her arayan bulamaz dedi, ama bulan hep arayanlar olur.” ×
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❀
Bölüm Dokuz “Yeniden Doğuş.”
Umut insanın içine öyle inceden inceden sızıyordu ki, daha ne olduğunu anlamadan kendimizi yerle bir olmuş bir şekilde buluyorduk. Umut etmek belki de dünyanın en anlaşılması zor hislerinden biriydi, olmadığını ve olmayacağını bildiğin şeyler seni iki sözle göklere çıkarırken yine aynı şekilde yere çakılmanı da sağlıyordu.
Ben belki de annemin ölmediği varsayımına kendimi fazla kaptırmıştım ve iki söze kendimi ölmediğineinandırmıştım.
Annem benim şansımdı, umudumdu ve daha fazlamdı. Babam ise annemle benim şansımızdı bir zamanlar. Babam ne benim kahramanımdı ne de ilk aşkım, ona karşı hissedebildiğim tek his kırgınlıktı. Babam vardı ama aynı zamanda hiç yoktu da.
Tek kahramanımın ve aşkımın annem olduğunu düşündüğüm yıl annemin eksikliğiyle tanışmıştım. Onun eksikliğinde odam hep buz gibiydi, hep dağınıktı, hep gürültülüydü.
Şimdiyse bana ait olmayan bir evrende, bana ait olmayan bir odadaydım. Düşüncelerime boğuşurken evin içindeki adım seslerini duyabiliyordum.
Korhan beni kollarına sardığında hissettiğim o şefkat çok tanıdıktı. Sanki bedenim kor ateşlere atılmış hemen ardından da etrafım demir parmaklıklarla çevrilmişti. Korhan'a olan bu duygusal temasım bende bazı şeyleri de uyandırmıştı.
Korhan çok tanıdıktı.
Belki onda annemi aramaya çalıştığımdan mı bilmem ama ona sarıldığım an hissettiğim şeyler benim tarafımdan asla cümleye dökülemeyecekti.
Ama biliyordum, o gece yaşananların hepsi basit bir tesadüften ibaret değildi. Bir şeyler daha vardı, eksik olan ve birleştirilmeyi bekleyen parçalar vardı, bundan emindim. Bunları düşünmenin ne yeri ne zamanıydı aslında çünkü benim önceliğimin bu olmaması gerekiyordu. Madem buraya aittim, 21 yıldır zindan hayatı çektiğim krallığın bana sunduğundan daha iyisini yaşamalıydım.
