ARA VERİLDİ.
❝Korhan'ı kurtuluşum sanmıştım, aramızda bir çekim olduğunu ve birbirimize kuvvetli ama bir o kadar da yavaş bir şekilde çekildiğimizi düşünmüştüm. Fakat yanılmıştım, Korhan yarası kabuk bağlamayan bir adamdı ve beni de o yaranın ta ken...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❀
Bölüm Üç "Kaçış."
Bahçede oturmuş akşamki nişan için yapılan hazırlıkları izliyordum, babam sonunda emri vermişti ve odamdan çıkabilmiştim. "Prenses Lylia, kıyafetiniz hazır." diyen sesle gözlerimi yapılan hazırlıktan çektim. "İsterseniz bir deneyin." Alayla gülümseyip kafamı olur anlamında salladım ve gitmesini bekledim. Tabi ki denemeyecektim ama onun bunu bilmesine gerek yoktu. Masanın üstünde titreyen telefona refleks olarak baktım, Prens Sam sabahtan beri ne kadar heyecanlı olduğunu bana mesaj yoluyla anlatıyordu. Israrla bakmadığım mesajlardan sonra bu seferde aramaya başladı. "Sabır." diyerek telefonu tamamen kapattım.
Kafamı kaldırıp etrafa bakarken odasının penceresinden bana bakan Alex'le göz göze geldim. Dün yaşananlar aklımdaydı ama onun dürüstlüğü konusunda hala şüpheliydim. Bana eliyle gel hareketi yaptığında tek kaşını kaldırıp ona bakmaya devam ettim, ayağına mı gidecektim bir de? Israrla çağırmaya devam ettiğinde oflayıp ayağa kalktım, evet ayağına gidecektim.
Saraydan içeri girdiğimde içerinin dışarıdan daha da kalabalık olduğunu fark ettim. "Lylia?" Gelen sesle kafamı çevirdim. "Kral Leon." dedim ciddi bir ifadeyle, ona 'baba' demediğim için mi bilmiyorum ama kısa bir an afalladı. "Elbiseni denedin mi? Özel olarak seçtim." Gülümsedim, ona karşı olan tavrımıgizlemeliydim ki şüphelenmesin. "Henüz denemedim, biraz meşgulüm ama en kısa zamanda denemek için sabırsızlanıyorum." dedim sakince. Bana usulca yaklaşıp saçımı kulağımın arkasına koydu ama sonrasında elini çekmeyip yanağıma yerleştirdi. "Annene çok benziyorsun. Tıpkı onun gibi güzelsin, yüzün anneni unutmamı engelliyor. Onu hala özlüyorum." Yumruklarımı sıktım konuşmamak için, konuşsam ikimizin de kalbi kırılacaktı. "Gitmem gerekiyor." diyerek kestirip attım ve hızla Alex'in odasına doğru ilerledim.
