Ο Οδυσσέας έμεινε παγωμένος να κοιτάζει το μήνυμα του Μάνου.
Το διάβαζε ξανά και ξανά όσο τον είχε λούσει κρύος ιδρώτας.
Μάνος
Από το πρώτο μήνυμα ήσουν εσύ... Ε Οδυσσέα?
Ακούμπησε αναστατωμένος το πρόσωπο του και σκεφτόταν πόσο σκατά τα είχε κάνει.
Ο Μάνος από την άλλη χανόταν στις σκέψεις του.
Μήπως του έστειλε εκείνο το πρώτο μήνυμα ως Χρήστος γιατί ήξερε ότι αν του έστελνε ως Οδυσσέας δεν θα του μιλούσε? Επειδή ήθελε να βοηθήσει τον φίλο του?
Ναι αλλά αν όλα αυτά ήταν ένα ψέμα? Αν δεν απείλησαν ποτέ τον Χρήστο και ο Οδυσσέας είπε ψέματα μόνο και μόνο για να του μιλήσει?
Μάνος
Ήταν τίποτα από όλα αυτά που μου είπες αλήθεια?
Όταν είδε και δεύτερο μήνυμα η καρδιά του κόντευε να πεταχτεί έξω από το στήθος του.
Δεν ήξερε τι να απαντήσει, τον έπιασε πανικός. Τι να του έλεγε? Ναι, εννοείται πως όλα αυτά ήταν αφορμή για να μιλήσουν. Αλλά δεν ήταν ψέματα.
Χρήστος
Αλήθεια ήταν όλα...
Όταν είδε ότι το διάβασε, άρχισε να περπατάει πάνω κάτω στο σαλόνι και να δαγκώνει τα νύχια του.
Η απάντηση ήρθε σε δύο λεπτά αλλά ο Οδυσσέας ένιωθε πως είχαν περάσει είκοσι.
Έτρεξε στον καναπέ και κοίταξε το κινητό του.
Μάνος
Μη ξαναβάλεις φίλο σου στο κόλπο επειδή δεν έχεις τα αρχίδια να με αντιμετωπίσεις
Και αμέσως μετά είδε ότι δεν μπορούσε να απαντήσει στη συνομιλία. Τον είχε μπλοκάρει.
"Όχι!!" ξεφώνισε ταραγμένος πετώντας το κινητό στον καναπέ με τα δυο του χέρια στο κεφάλι και τα πράσινα του μάτια στο κενό.
Το στήθος του ανεβοκατέβαινε νευρικά και έβριζε τον εαυτό του από μέσα του για την κατάληξη που είχε όλο αυτό.
"Με μπλόκαρε. Δηλαδή εσένα" είπε στον Χρήστο καθώς περπατούσαν στην αυλή της σχολής.
"Καλά, πώς έγινε τώρα αυτό?"
"Δεν έχει σημασία"
