Ο Οδυσσέας με το κινητό στο χέρι πληκτρολογούσε το όνομα του Μάνου στην αναζήτηση του Instagram. Τίποτα.
Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Είχε χάσει κάθε γέφυρα επικοινωνίας μαζί του. Το νούμερο του φυσικά δεν ίσχυε αφού είχε άλλον αριθμό στην Αγγλία.
Βγήκε στο μπαλκόνι του σπιτιού του αφού φόρεσε μπουφάν και παπούτσια.
Ήταν νύχτα και είχε πολύ κρύο.
Τα αυτοκίνητα που διέσχιζαν τον δρόμο έκαναν θόρυβο, όμως εκείνος ήταν χαμένος στις σκέψεις του.
Σε όλα αυτά που έζησαν. Που έζησε μαζί του.
Έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα και τοποθέτησε ένα στα χείλη του.
Το άναψε και πήρε μια τζούρα φυσώντας τον καπνό πριν στηρίξει τους αγκώνες του στα κάγκελα του μπαλκονιού.
Θυμήθηκε όταν ο Μάνος τον κουβάλησε με το ζόρι στο σπίτι του μετά την παρεξήγηση που είχε γίνει με τον Ανδρέα. Που έπαιξε στο πιάνο και του τραγούδησε για πρώτη φορά.
["Συγγνώμη... Δεν θέλω να σε χάσω... Το ξέρω ότι έκανα τη μία μαλακία μετά την άλλη, αλλά.... Μη μ'αφήσεις"
"Ό,τι και να γίνει πλέον... Νιώθω ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να σταματήσω να σ' αγαπάω"]
Εκείνα τα λόγια που του είπε τότε ο Οδυσσέας... Τα ένιωθε τόσο αληθινά. Ό,τι κι αν γινόταν... Δεν θα μπορούσε ποτέ να σταματήσει να τον αγαπάει. Ακόμα και αν δεν τον ξανάβλεπε ποτέ. Αν και τον πονούσε πάρα πολύ αυτή η σκέψη.
Τελείωσε το τσιγάρο του και μπήκε μέσα.
Πήρε στα χέρια του την κιθάρα και άρχισε να παίζει.
Ήταν ο μόνος πλέον τρόπος που ένιωθε ότι μπορούσε να συνδεθεί μαζί του. Κάνοντας αυτό που του έμαθε.
Άραγε ο Μάνος μαγείρευε όπως του είχε μάθει ο Οδυσσέας?
~~~
Μόλις είχε επιστρέψει σπίτι από το γυμναστήριο και άνοιξε το ψυγείο να πάρει ένα ρόφημα πρωτεΐνης.
Το βλέμμα του έπεσε στα υλικά που του είχε στείλει η Adriana και σκέφτηκε να κάνει κάτι υγιεινό να φάει.
Έβγαλε από το ντουλάπι το πληγούρι και μόλις είχε έτοιμη την κατσαρόλα, έμεινε με κολλημένα μάτια να κοιτάζει εκεί.
Θυμήθηκε όταν έφτιαχναν μαζί κρέπες, όταν ο Οδυσσέας τον λέρωσε στο πρόσωπο, όταν γελούσαν, όταν τον τάισε.
