Τον έσπρωξε τόσο δυνατά από πάνω του, που ο Οδυσσέας χτύπησε πάνω στην καρέκλα και σχεδόν έχασε την ισορροπία του.
"Δεν κάνω πλάκα" γρύλισε με κλειστά δόντια.
"Αν ξανακάνεις παρόμοια μαλακία θα σε χτυπήσω" άνοιξε με δύναμη την πόρτα και έφυγε, αφήνοντας τον Οδυσσέα με ένα μελαγχολικό βλέμμα.
"Επ. Καλώς τον. Έλα στο γραφείο μου που σε θέλω" τον είδε ο Dominic στον κεντρικό διάδρομο καθώς περπατούσε βιαστικά μέσα στην ένταση.
"Τι θες??" μίλησε απότομα όταν τον ακολούθησε στο γραφείο.
"Γεια σου και σένα Μάνο. Καλά είμαι, ευχαριστώ. Εσύ?"
"Δεν έχω όρεξη, λέγε τι θες"
"Ωραία. Μιας που δεν έχεις όρεξη, θα το ρωτήσω στα ίσα. Που τον ξέρεις τον Οδυσσέα?"
Το αγριεμένο βλέμμα του αμέσως άλλαξε, αφού δεν περίμενε με τίποτα μια τέτοια ερώτηση.
"Τι εννοείς? Δεν.. τον ξέρω"
"Δεν είμαι χαζός, άσχετα αν το έπαιξα εκείνη τη μέρα. Ήταν προφανές ότι γνωρίζεστε"
Κοίταξε χαμηλά και προσπάθησε να σκεφτεί τι να πει για να αποφύγει την αλήθεια.
"Από την Ελλάδα είναι, τον ξέρω"
"Α είστε δέκα άτομα όλα κι όλα εκεί?" τον ειρωνεύτηκε.
"Ξες κάτι? Δεν νομίζω ότι σε αφορά"
"Έχετε συνεργαστεί?"
"Όχι. Είναι προσωπικό"
"Τότε με αφορά και πολύ μάλιστα. Είδα ένταση μέσα στην αίθουσα. Άκου. Δεν ξέρω, και δεν με νοιάζει να μάθω τι και πως. Το μόνο που θέλω, είναι να μην μπλέξεις τα προσωπικά με τα επαγγελματικά"
"Δεν θα το κάνω" μίλησε έντονα σχεδόν νευριασμένος.
"Επίτρεψε μου να έχω τις αμφιβολίες μου"
"Είπα δεν θα το κάνω. Ό,τι ζητήσεις κι εσύ και η δισκογραφική θα το έχετε"
"Καλώς. Γιατί να ξέρεις, πώς αν κάτι πάει στραβά θα κινδυνέψει και το δικό του και το δικό σου συμβόλαιο" του είπε αυστηρά κι εκείνος αναστέναξε όσο σκεφτόταν τι έκανε ο Οδυσσέας πριν λίγο στο μπλε δωμάτιο.
~~~
Το επόμενο απόγευμα, ο Οδυσσέας είχε πάρει την κιθάρα του και ξεκίνησε για το στούντιο.
Μπήκε στο μπλε δωμάτιο και άρχισε να ετοιμάζεται όταν άνοιξε απότομα η πόρτα και γύρισε να δει τον Μάνο που ήταν ντυμένος στα μαύρα.
