Through the Daylight

Chapter 1

I smiled when I saw how the orchids in the greenhouse bloom beautifully; there's white, purple, yellow, pink, and orange. They said that orchids symbolized love, charm, and beauty.

Nasa may greenhouse ako ngayon nag didilig ng mga orchids. Ito kasi ang naka ugawian ko kapag wala akong klase bukod sa iba pa na gawaing bahay tuwing weekend. Nakakahiya naman kasi kung wala akong gaanong gawin lalo pa't nakikitara parin ako kina Tita Abegail.

"Ang ganda-ganda niyo talaga gaya ko..." ngingiting saad ko sa mga bulalak.

I looked up at the sky as the sun's rays touched my skin. Kahit na mainit sobrang ganda parin tingnan ng kalangitan.

Sobrang ganda lang tingnan na ang kulay asul na langit, ibat-ibang hugis na ulap, at sinag ng araw ay pinagkaisa. Para 'tong guhit na kapag pinagkaisa mo, sobrang perpekto at ganda. Nakakamangha na tingnan.

Para bang binibigyan ka nito ng pagkakataon na ikalma ang 'yong sarili kapag nag iisa ka.

Kalmado at payapa.

Ibinilik ko ang paningin ko sa mga mahalimuyak na bulaklak sa harapan ko. Ang ganda lang talaga nilang pagmasdan. Hindi man lang nakakasawa.

"Oh, kiss me, beneath the milky twilight...." I move my hips a little as I enjoy what I'm singing while still watering the flowers. "Lead me out on the moonlit floor...."

I even closed my eyes. Kiss Me by Sixpence None The Recher is one of my favorite songs up until now because it screams nostalgia. That's why feel na feel ko pa talaga ang pag kanta at medyo na papasayaw pa ako.

Sobrang enenjoy ko talaga ang pag kanta ko gaya nalang nang kung paano ako kasaya habang nag didilig ng mga orchids.

"Strike up the band and make the fireflies dance...."

I smiled sweetly as I imagined my crush in front of me dancing with me right now with this song, daydreaming. I opened my eyes then—

"Ailee Cayshean..."

Agad akong natigilan sa pag sasayaw at pag kanta saka napatingin sa lalaking nasa harap ko ngayon. Nag tama ang mata namin dalawa. Lumakas nalang bigla ang kabog ng dibdib ko.

Oh fucking shit!

Skyler Dawson was in front of me right now. His forehead furrowed when he looked at me, and his jaw even tightened. He was just wearing a plain blue navy shirt, black shorts, and slippers. He ran his finger through his curtain hair naturally.

Nakakahiya at nakita ni Sky ang kahibangan ko! Siguro sa isip niya ay pinag tatawanan na niya ako ngayon. I looked away and bit my lower lips slowly.

Ano ba kasi ang naisip ko at bakit pa ako may biglang pa live show? Umayos ako ng tayo saka pinatay muna ang tubig. Bakit ba siya nandito?

I looked at him and smiled awkwardly. Sobrang kinapalan ko talaga ang loob ko.

"Sky, ano sadya natin?" casual na tanong ko pero sa kalooban ko sobrang hiyang-hiya na ako.

Shit!

He looked at me expressionlessly. "Have you seen Ni-ki?" he asked coldly.

I shrugged. "Hindi, bakit? Baka naman nasa tree house?"

Kasi pa minsan-minsan kasi 'yon nalalagi do'n lalo na kapag mga ganitong oras. Malamig kasi at iba sa pakiramdam kapag nado'n ka.

His forehead creased. "Never mind, Lee, just continue what you were doing..."

Tapos umalis na siya sa harapan ko na parang wala lang. Hindi agad ako naka kilos. What did he mean by that? Did he mean I should continue watering the flowers? Or continue singing and dancing like an idiot?