ნეტა ხომ არ გავაბრაზე.
ფიქრობდა ჯონქუქი.
ნაბიჭვარივით მოვიქეცი,ახლავე უნდა წავიდე და ბოდიში მოვუხადო.
ჯონქუქი ნარისთან ავიდა,კარები გაღებული იყო და დაინახა,ნარი.
თავი მუხლებში ქონდა ჩადებული და ქვითინებდა.
ნარიმ თავი ასწია,მაგრამ ისევ მუხლებში ჩარგო.
ჯონქუქი მიუახლოვდა.
-ნარი.
ხმას არ ცემდა.
-მაპატიე,ტკბილო.
-ასე ნუ იქცევი გთხოვ შემომხედე.
გოგონამ ტაბი ასწია.
-არ იტირო,ვიცი ცუდათ მოვიქეცი,ბოდიში.
-არაფერია ჯონქუქ.
-ქუქის აღარ მეძახი.
-არა.
-ტკბილო გთხოვ თვალებში მიყურე.
-წადი ჯონქუქ.
-გთხოვ,შემომხედე.
ჯონქუქმა ნარის ლოყებზე თითები დაალაგა,და მოეფერა.
-აპატიე შენ ქუქის.
ჯონქუქმა ხელები ყურებზე მოიკიდა.
ნარის გაეცინა.
-მაპატიებ?
-კი,ოღონდ თუ რამე გაწუხებს მომიყევი,ყოველთვისს მოგისმენ.
-კარგი ტკბილო.
-წამო.
ჯონქუქმა ხელი დაავლო.
-ჯონქუქ სამეცადინო მაქვს.
-კარგი,ერთად ვიმეცადინოთ.
***
ჯონქუქი და ნარი მეცადინეობდნენ.
-აუ ტკბილო,მოდი მერე ვიმეცადინოთ,დავიღალე.
-არა ჯონქუქ ხვალ სკოლაა.
-ძალიან ძნელია ეს მათემატიკა და რა ვქნა.
-მოდი აგიხსნი.
ნარი გარკვევით უცსნიდა ჯონქუქს,მაგრამ ჯონქუქი მარტო მის ტუჩებს უყურებდა,მისი სახის თითოეულ ნაკვთს სწავლობდა.
-ქუქი გაიგე?
-არა.
-აბა ნახევარი საათი რას მისმენდი.
-და ვინ გითხრა გისმენდი,მე შენ გიყურებდი.
ჯონქუქი მიიწია და ტუჩებზე დააცხრა.
-ქ.უქ.ი გა..ჩ.ე
-მმ რა გემრიელია.
-რას აკეთებ? სამეცადინოები გვაქვ...
ლაპარაკი ისევ კოცნამ შეაწყვეტინა.
-არ გაჩუმდები,მოდი გაანებე თავი დავალებებს.
ჯონქუქმა ნარი მუხლებში დაისვა.
-მიდი იმოძრავე.
-არა,ქუქი ეხლა არა.
-ნარი!
ნარი ჯონქუქის უბეზე იყო დამჯდარი,რის გამოც მან ის იგრძნო(🤭)
ცდილობდა თავი შეეკავებინა,მაგრამ ჯონქუქმა შეამჩნია მის სახეზე ოფლი.
-ვიცი ტკბილო რომ ეს შენც გინდა,თავს ნუ იკავებ.
ნარიმ ვეღარ მოითბინა და მოძრაობა დაიწყო.
-აჰჰჰ...მიდი პატარავ....მმმ
-აჰჰ..ჯონ..ქუქ.
-მიდი..იმოძრავე..
-მმმ....
