მზე ამოვიდა.
ნარი ადგა ჩაიცვა,თითქმის ახსოვდა ყველაფერი რაც მოხდა,ჯონქუქს რათქმაუნდა არ დალოდებია სკოლაში წავიდა.
-როგორი ჯიუტია.
ამბობდა ჯონქუქი თან მანქანას ატარებდა.
-უნდა დაველაპარაკო.
სკოლას მიუახლოვდა,დაინახა ნარი რონელიც შედიოდა.
გადმოვიდა უკნიდან მიეპარა პირზე ხელი ააფარა და მანქანაში ჩასვა.
-გამიშვი.
-წყნარად ტკბილო.
ნარი კარებს დასწვდა მაგრამ ვერ გააღო,რადგან ჯონქუქმა მოასწრო ჩაკეტვა.
-ახლავე კარები გააღე.
-უნდა ვილაპარაკოთ.
-არ მინდა,თუ არ გააღებ კარებს ვიყვირებ.
ჯონქუქმა მიაჭირა გაზს ფეხი და მანქანა მთელი სისწრაფით დაიძრა.
-გთხოვ შეანელე.
-დავილაპარაკებთ.
-ბოლო დონის ნაძირალა ხარ,შენ მე მომატყუე გგონია გაპატიებ,მე ხომ მიყვარდი,მაგრამ შენ მე გამომიყენე ისე როგორც ნივთი.
-დაწყნარდი,ვიცი რომ დამნაშავე ვარ,არ ვუარყობ,მაგრამ მე შემიყვარდი ნარი,გთხოვ მაპატიე.
-ახლავე სკოლაში დამაბრუნე.
-არა!
-ჯონქუქ!
-არა მეთქი სანამ არ მაპატიებ.
-მე ყველაზე ძაან ტყუილი არ მიყვარს,შენ მომატყუე ალბათ არავინ შეგყვარებია,რადგან ვერ იგებ თუ რა ძნელი გატეხილი გულის გამთელება.
-შემიყვარდი,ვნანობ გესმის გთხოვ ნარი.
-უკან დამაბრუნე.
-ერთი რამე დაიმახსოვრე მე ჩემს საკუთრებას ასე ადვილათ არ ვუშვებ.
-იცოდე გიჩივლებ.
ჯიბეში ჩაიყო ხელი იმის იმედით რომ ტელეფონს ამოიღებდა,მაგრამ ჯონქუქმა ეგეც მოასწრო და ტელეფონი ჩუმად ამოაცალა.(მანქანაში რომ აჯენდა მაგ დროს ჩაუყო ხელი და ამოიღო)
-შენ გიჟი ხარ.
-მადლობ ვიცი რომ საყვარელი ვარ.
-არანორმალურო,ფსიქოპატო,ნაძირალა...
ჯონქუქმა მანქანა გააჩერა და მის ტუჩებს დაეწაფა.
-გა..მი..შვი
-ტკბილი ხარ,როგორც ყოველთვის,მაგრამ მწარე ენა გაქვს.
ნარი მიხვდა რომ ლაპარაკს აზრი არ ქონდა და თავის ფანჯარას მიადო,წვიმა დაიწყო.
