Kara Kalemli Adam (+18) (FİNAL OLDUKTAN SONRA DÜZELTİLECEK)

0.9

Arkadaşlar bölüm sıraları karıştı.. cok üzgünüm..

Keyifli okumalar.....

Bu iki ayda ben abime Cengizhan'ı sevdiğimi ona aşık olduğumu tane tane anlatmıştım. Cengizhan'ın beni öptüğünde neden ağladığımı benden çok o bildiği için o konuya değinmedi benden sadece emin olmam gerektiğini ve yaş farkının farkında olmam gerektiğini onun zor bir adam olduğunu aşık olunacak başka adam bulamadığımı konuştuk.

Sonra bana eğer onunla olursak bana teşekkür ettiğini söyledi güveneceği gözü arkada kalmayacağı biriyle olursam sonsuza kadar arkamda beni destekleyeceğini söyledi.

Ve sonra onun bana söylediği her şeyi abime anlattım beni nasıl yok saydığını hislerimi küçümsediğini anlattım abim ise şöyle dedi;

"Cengizhan'ı tanırım bu zamana kadar bir kadınla severek geri dönülmez şekilde aşık olarak birlikte olmadı hep çıkar ilişkisiydi karşılıklıydı kimse ona o da kimseye aşık olmadı. Sen yokken de ben buradaydım onu tanıyordum biliyorsun. O dümdüz bir adam annesi dışında kimseye duygusal bir bağı yok annesine bile çok nadir kızdığı zamanlar olmuştur. Ama şimdi sen onun hiç karşılaşmadığı şeyler yaşatıyor olabilirsin seninle birlikte bir kaç duyguyla tanışıyor olabilir onu biraz anlamaya çalış güzelim. Bana anlattığın için teşekkür ederim ben senin her daim arkandayım" dedi ve odamdan çıktı.

Yalnız kaldığımda onun fotoğraflarını inceledim sonra uyudum.

Doğum günüme kadar bu böyle devam etti. Abimle konuştular duydum gördüm ama sesimi çıkarmadım ve abimde benimle birlik olup ona anlattıklarımı hiçbir şekilde ona söylemedi ve samimi bir şekilde onunla konuşmaya devam etti.

Şimdi ise garip bir şekilde pişman olmuştum. Keşke engeli kaldırmasaydım biraz daha sürünseydi hemen meraklı yanımdan faydalanmıştı bu adam nasıl olurda beni böyle tanırdı?

Saat 01.26'ydı gözlerimi heyecanla kapattım doğum günüm kutlanacaktı. Hep severdim doğum günlerini çünkü o zaman bana sarılırdı...

Heyecanın yerini uyku aldı yavaş yavaş uyudum.

İçeriden gelen seslerle gözlerimi açtım. Pijamalarımla aldırmadan sinirli sinirli içeri girdim. Karşımda onu görmeyi beklemiyordum. Vay şerefsiz haysiyetsiz. "Kızım Cengizhan oğlum gelmiş hadi büyük bir kahvaltı hazırlayalım Saadet teyzenleri de çağıralım burada yapalım kahvaltıyı" dediğinde sinirle anneme döndüm.

Sonra babama baktım bana kıyamayan tek adama "Baba ama bugün benim doğum günüm nolmus yani komşunun oğlu geldiyse gitsin dışarıda yapsın kahvaltısını doğum günü kızıyım ben reva mı bu bana?" dedim güzel bir oyuncu olduğum için gözlerimi doldurdum ve konuşmaya devam ettim.

"Hem ben çok azcık uyudum hiç uykumu alamadım heyecan yaptım." dedim annem kaşlarını çatmış bana bakıyordu "Lavinya Kızıltan derhal dediklerimi ikiletmeden yapıyorsun" dedi gözlerimden birkaç yaş gerçekten düştü.

Küsmüştüm işte yapmayacaktım katılmayacaktım kahvaltıya sinirle odama gittim giderken babam seslendi ama bakmadım.

Kahvaltı hazırlayacakmışım doğum günüm bugün benim.

Telefonumu şarjdan alıp Nehir'i aradım
ilk çalışta açtı.

"Efendim yavrum?"