Kara Kalemli Adam (+18) (FİNAL OLDUKTAN SONRA DÜZELTİLECEK)

2.9

Can versem mi, vermesem mi?
Nefes alsam mı, almasam mı?

Hayat beni sana kadar yaşattı, sonrası için söz vermedi, gözlerim senin için açıldı daha fazlanı görmem için söz verilmedi.

Kanatlarım senin için kesildi ve senin için yollandım, fakat hangimizin erken gideceğini söylemediler, sen erken geldin ben geç ve tam tersi olacağını vurguladılar.

Iyi okumalar yorum ve oy vermeyi unutmayın...

Bölüm sonu görüşlerinizi bekliyorum..

Başımı başımın üstünde koymuş öyle bekliyordu. Heyecandan titriyordum, dudaklarım kurumuştu bir kere öpseydim dudaklarından susuzluğum gidecekti ama ben burada onunla kapının arasında sıkışmış boynuna bakıyordum. Biraz yükselsem dudaklarımın arasına boynunu alsam her şey bitecekti. Onu hissetmek istiyordum.

Evet çok kırgındım, gitmek ve bir daha onu görmek istemiyordum ama onun yanında olduğumda bunların bir önemi kalmıyordu onunla olmak istemiyordum bir kaç saat öncesine kadar ama şimdi onun yanından ayrılmak istemiyordum. Kendime engel olamadım biraz yükselip adem elmasını dudaklarımın arasına aldım dilimle okşayıp dudaklarımla çekiştirdim bir eli belime inmiş beni kendine biraz daha yaslamıştı, boynum ağrımıştı beni bacaklarım bedenimi daha fazla taşıyamayacağını anladığımda geri çekildim kafamı kaldırıp yüzüne baktım, koyulaşmış gözleri yüzümü deler gibi bakıyordu.

Girdaptı, o benim bildiğimden ve düşündüğümden daha farklı bir insandı. O tehlikenin içine adım atmıştı bizim normal bir ilişkimiz olmayacaktı ben baskın bir karakterdim o ise diktatör olmaya, emir vermeye ve emirlerine itaat edilmesine alışmış biriydi.

"Gidecek misin?" diye sordu sesi buz doluydu üşütüyordu ama yakıyordu da, o yüzden bir şey diyemedim gözlerine baktım. Gitmek istiyordum çünkü korkuyordum ve gitmem de gerekiyordu neden gerekiyordu diye sormayın.

Ben dağınık bir kadınım ve dağıtmaktan başka bir şey bilmiyordum.

"Gidecekmiş gibi bakma Lavinya çiçeği, lütfen..."

Gitmem gerekiyordu..

"Cengizhan" dedim yanan sesimle, beni tutmasını isteyen ses tonum düşüncelerime ihanet ediyordu.

"Gidemezsin" dedi beni kollarının arasına aldı sımsıkı sarıldı kokusu düşüncelerimi bulanıklaştırdı, şimdi karar vermem her şeyden daha zordu.

"Tamam, gitmeyeceğim" dedim.

Gitmemek için sebebim var dede, gidersem daha güçsüz dönme ihtimalim var, anlarsın sen beni ve sende bunu ima etmedin mi?

Eğer o yanımda olursa daha güçlü olursun demedin mi?

Ben iyileşeceğim dede ve bu adam benim her yaramı sardığında ben onun ruhunu, içinde sevgiye aç çocuğu iyileştireceğim...

Kavin Kızıltan sözü dede.

"Gidemezsin zaten küçük kız" dedi sesi şimdi keyifli geldi geri çekilip ona baktım gözleri hala ona ait değil gibi bakıyordu.

"Neden böyle bakıyorsun?" diye sordum saf bir merakla dudaklarıma eğildi gözlerini hala gözlerimden ayırmıyor ve o ruhumu okşayan gözleriyle bana bakıyordu. "Çünkü kız çocuğu uyandırmaman gereken Girdap'ı uyandırdın dedenin odasında sana böyle bir şey yapmak istemezdim güzelim" durdu anlamaz gözlerle ona baktım dudaklarını dudaklarıma sürttü içim yandı buzları içimi yaktı.