Bölüm şarkısı: Sezen Aksu-Kavaklar
Mert Demir-Ateşe Düştüm
KALBİN BENİM OLSUN DİYORUM, ÇÜNKÜ MUKADDER... CİSMİN SANA YETMEZ Mİ? ÇABUK KALBİNİ SÖK, VER! YOKTUR ÖTE ALEMDE DE KURTULMAYA BİR YER! MUTLAK SEVECEKSİN BENİ, BUNDAN KAÇAMAZSIN...
Hüseyin Nihal Atsız | Mutlak Seveceksin
İki hafta, dedemsiz iki hafta. Odasında oturuyordum üniforması aldığı ödüller arkadaşlarıyla çekildiği fotoğraflar. Hepsi benim yüzümden her yere saçılmıştı atak geçirip odaya kilitlemiştim kendimi. Babam ve abim göreve gitmişlerdi evde annem ve ablamlar vardı.
Dedem de yoktu o da gitmişti gözlerimden akan kaçıncı yaştı bilmiyorum sayamıyordum artık neden aramadı diye sorguladım neden gelmedi diye sorguladım. Dedem beni her zaman arardı sorardı ama bu görevde aramamıştı ben dikkat et demediğim için mi dikkat etmemişti.
Neden gittin dede sana çok ihtiyacım vardı benim bunu anneme, ablamlara bize neden yaptın. Biz bir şey olduğunda ilk sana koşardık ben ilk sana anlattım mesela Cengizhan'ı.
Şimdi onunla kavga ettiğimizde kim bana akıl verecek kim beni düştüğüm yerden kaldıracak sen hep beni tutan kişi olurdun dede. Herkesten farklıydım hani ben senin için neden gittin?
Hayat, biz ona şekil vermedikçe bize sürekli çelme takıyordu kader dedikleri şey biz hayata şekil verdiğimizde bizimle alay ediyordu. Kader denen şey gerçekten var mıydı?
Bu dedemin mi kaderiydi yoksa benim mi?
Birinin kaderi herkesi etkiler miydi?
O zaman herkes tek bir kaderde toplanmaz mıydı?
Bütün dünya tek bir insanın kaderini yaşıyorsa planlarımızın ne anlamı vardı?
Kader diye bir şey yoktu. İrade vardı herkes kendi iradesiyle bir şeyler yapıyordu ya da yapmıyordu.
Siktiğimin kaderi dedemi benden alacak kadar güçlü müydü yani?
"Kavin" dedemin sesiydi etrafıma baktım tekli koltukta oturmuş bana bakıyordu. Gerçek değildi biliyordum ama konuşmaktan zarar gelmezdi ki Dedem düşüncelerimde ve hayalimde bana asla zarar vermezdi ki.
"Dede neden gittin?" dedim oturduğum yerden kalkarsam yok olacaktı kalkmadım oturdum öylece baktım üzerinde görev forması vardı kasları her zaman ki gibi çatıktı mavi gözleri griye çalıyordu yine.
"Seni bu duruma düşüren iraden mi kaderin mi?" dedi gözlerim yaşlardan bulanıklaşıyordu.
"İradem" dedim evet anlamında kafasını salladı.
"Peki beni bu duruma düşüren İrade mi Kader mi cici kızım?" dedi.
"Dede neden gittin?" dedim tekrar sorusuna cevap veremedim kendimi suçlu hissettim gözlerimi kapatmamak için direndim.
"Benim bu durumum irademle alakalı eğer yerimde durabilseydim şu an ben sizinle bu evde yemek yiyor olacaktım" dedi sesi çok uzaktan geliyor gibi oldu.
"Neden gittin!?" diye bağırdım ayağa kalktı bana yaklaştı "İrademin esiri oldum. Şimdi sende İradenin esiri olmak istemiyorsan bu anı durdur. Çünkü ben artık yokum sadece kalbindeyim cici kızım" dedi, gidecekti.
"Gitme!..."
Kaç kere öyle bağırdım bilmiyorum odanın kapısı kırılınca sıçrayarak oraya baktım. Cengizhan gelmişti çehresi korku ve sinirle sarmalanmıştı.
Tam konuşacakken elini havaya kaldırdı kelimelerimi yuttum 'gördün mü dede yokluğunda neler oluyor' tekli koltuğa baktım gitmişti.
Yine gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kara Kalemli Adam (+18) (FİNAL OLDUKTAN SONRA DÜZELTİLECEK)
Teen Fiction"Yapma" dedi "Kalbimi avuçlarına alıp sıkma" dedim. "Küçük hayallere dalıyorsun fark ettiğin karanlık seni içine alırsa bir daha hiç bırakmaz" dedi. Bırakmasın ben onunla her şeye vardım. "Işık olurum sana olmaz mı?" Dedim dudaklarında hafif bir...
