Kara Kalemli Adam (+18) (FİNAL OLDUKTAN SONRA DÜZELTİLECEK)

1.8

Hayat beni hep istemediğim durumlar ortasında bırakıyordu şu an olduğu gibi geleli iki hafta olmuştu ve iki haftadır Anıl'ın beni değiştirmek istemesini çekiyordum beni seviyordu bunu söylemiştim ve karşılık beklemediğini de söylemişti.

Bu iki haftada Cengizhan yazmamıştı o yazmadı diye bende yazmamıştım. Onu çok özledim.

Başka kimi özleyeceksin ki?

Sen sussana sinirimi bozuyorsun.

Beni konusturan da sensin ama.

Maalesef yapıyorum öyle bir hata.

Lavinya onu cidden unutacak mısın?

Başka çarem yok hem baksana belki onu unutmak onun benim için vicdan yapmasına engel olur.

Bilemezsin ki.

Bu iki haftada ablalar tatile gitmişlerdi bir hafta sonra döneceklerdi Baha arkadaşlarıyla takılıyordu ben ise ders çalışıp sahilde yürüyüş yapıyordum kilo vermiştim yemek yemiyordum uyuyamıyordum antidepresanları kullanmıyordum uyumak istediğimde iki kadeh viski içiyordum.

Olmuyordu unutamıyordum kimseyle konusmuyordum telefonum nerede biri arıyor mu bakmıyordum. Çünkü onu unutmak için kafamı meşgul etmem lazımdı. Ama olmuyordu tarih çözerken uzaklara daldırıyordu sorular beni.

Şimdi Anıl beni almaya gelmişti eşofman ve sweat giyip çıktım. Yine onun sweatini almıştım üstüme.

Dışarı çıkmış evin önünde ki iskelenin sonuna kadar yürüyüp yere oturmuştuk.

Uzun süre sessizlik oldu ikimizde konuşmadan gökyüzünü izledik.

"Şu şarkıyı dinledin mi yeni çıkmış" diyip şarkıyı başlatan Anıl'a baktım.

Güncel Gürsel'in Gelse N'olur şarkısını açtı.

Yetmez miydi bu acı yetmiyordu acı hep kalıyordu. Kalmak zorunda mıydı biri gelip geçirse ama o biri Cengizhan olsa. Neden bu kadar onu unutmak isterken cümlemin sonunda beliriyordu? Yoruldum artık bu kadar düşünmek yetmez miydi ona neden net bir cevap vermiyordu bana.

"Lavinya bu kadar çok mu seviyorsun onu?" dedi ona doğru döndüm bana değil gökyüzüne bakıyordu. "Ne kadar çok olduğunu bilmiyorum ama oraya ilk taşındığımız gün kokusundan anlamıştım benim için herhangi biri olmayacağını" dedim. Cümlelerim ikimizin de canını açıtmıştı.

"Anıl onun hakkında soru sorup ikimizin de canını acıtma" dedim bana bakıp kafasını salladı önüne döndü gözleri dolmuştu.

Keşke böyle olmasaydı bile diyemiyorum ama o keşke beni sevmeseydi.

"Bir gün olma ihtimalimiz yok değil mi?" diye sordu gökyüzüne baktım "O gelmese bile ben onu sevmeye ve beklemeye devam edeceğim" dedim.

"Gelmeyecek birini bekliyorsun yani, birinin sensiz olamayacağını fark etmesini umarak yaşıyorsun hayatını.."

Ona döndüm bana dönmüş merakla bana bakıyordu. Güldüm ama bu samimi ve içten değildi kırık dökük cümlelerin gelemediğini gösteren bir gülüştü.

Bu sefer benim gözlerim doldu saat kaçtı telefonum neredeydi bilmiyorum Anıl'la oturmuş acılarımızı geçirmeye çalışıyorduk.

Cevap vermedim şarkıya eşlik ettim çıktığı ilk gün dinlemeye başlamıştım zaten.

"Her şey bir anda bitti
İnanmadım sarıldım senin dönüş yollarına
Her şey bir anda bitti
Seni sevmenin acısı kaldı dudaklarımda"

Derin bir nefes aldım devam ettim.

"Dalıp gitmişim bir çift göze
Bakmadıktan sonra gelse n’olur
Ömrümü sığdırdım bir nefesin içine
Almadıktan sonra gelse n’olur"

Gözlerine dalıyordum dudaklarına dalıyordum kokusunda yanıp küle dönüşüyordum. Ormanlarımı, hayallerimi yakıyordu acımadan yakıyordu ruhumu öldürüyordu.

Gelmediği her saniyede saniyeyi bırak salise de beni yakıp yıkıyordu.

Yanıma baktığımda Anıl yoktu şarkı tekrar etmedi çünkü telefonu da almıştı gerçi onun telefonu neden almasın ki..

Nereye gittiğini merak etmiyordum ama umarım iyidir.

Birini neden onu seven kişi sevmezdi bunu anlamıyorum verdiği ilgi mi bunaltıyordu sevilen kişiyi. Cengizhan normal bir adam değil bunu biliyorum ne yaşanırsa yaşansın aramızda bunu yok sayacak kadar sevmiyordu olmamıza ihtimal vermiyordu verseydi gelmez miydi. 3 hafta geçmişti koskoca 3 hafta.

Ben iyi değildim bunu öylesine söylemiyorum içimde bir şeyler oluyor ülkeler yıkılıyor, kalbimin iyi olmayan fay hattı içimde ki her ülkeyi yıkıyor geriye paramparça ben kalıyorum.

Evler camdan yapılmış.

Çünkü sen cam parçasısın Lavinya.

Bunu ben istemedim ki...

Ama bu böyle bunu değiştiremezsin ki.

İnsanlara fazla anlam yükleniyor bu hayatta. Oysa dünya böyle mi?

Dünya böyle Lavinya yoksa inan bana yaşanmaz.

Yalan dünyanın gerçeği bu diyorsun yani? Bu mu dünya bu kadar zavallı insan topluluğundan mı oluşuyor Ölü Kız?

Bunu ben demiyorum ve evet dünya bu kadar zavallı insanlardan oluşuyor güçlüler ve zavallı olmayanlar senin aşık olduğun Cengizhan gibilerden oluşuyor. Ama onlarında hassas noktaları var.

Cengizhan'ın asla hassas noktası olmaz biliyor musun Ölü Kız çünkü o kırıp dökmeyi, ülkelerimi, içimde küçücük karanlık odasında oyun arkadaşını bekleyen kızı çok güzel görmezden geliyor onun kırıklarına parçalar ekliyor daha çok kırıyor. Cengizhan böyle farkında olmadan yakıp yıkıyor beni.

Cengizhan'ın en hassas noktası olacaksın Lavinya. Sonra biri ölecek ve diğeri delirecek. Hikayeniz mutlu sonla bitmeyecek asla.

Sustum konuşmak anlamsızdı delirmek için daha ne olması gerekiyordu bilmiyorum. Umursamadım.

Hava aydınlanmaya başlamıştı. Ayağa kalkıp sahile doğru yürüdüm.

İskelenin başına gelince gözlerimde ki okyanus taştı. Onu görmeyi beklemiyordum. Onun gelmesini beklemiyordum.

Arkamı döndüm ilaçları bıraktığım için halüsinasyon görmüş olabilirdim bir çift kol etrafımı sardı sonra kokusu doldu ciğerlerime kafamı iki yana salladım gerçek değildi hep böyle oluyordu gerçek değildi ilaçlara geri başlamam gerekiyordu.

"Ölüm Çiçeği" dedi ama o bana Ölüm Çiçeği demezdi ki Komşu Kızı derdi kolların arasından çıktım ona döndüm sımsıkı sarıldım.

Gerçekti ölüm kadar gerçek dünya kadar yalandı. Cengizhan Demirtaş bana gelmişti belki gitmek için belki kalmak için.

Ama Ölü Kızında dediği gibi bizim hikayemiz mutlu sonla bitmeyecekti...

O yüzden sarıldım sıkı sıkı belki son görüşümdü. Belki bir sonun başlangıcıydı.

Lütfen oy verip yorum yapar mısınız?????

Ölü Kızı sevdiniz mi? ilerleyen bölümlerde onu çokça dinleyeceğiz sonra küçük kız birazda onun kırıklarına dokunacağız.

Sizce Cengizhan neler anlatacak?

Okuduğunuz için teşekkür ederim...