The Runaway Dama

Chapter 4

Xaviera's Point of View

"XAVIERA! What happened to Mom?! Where is she?" Bumungad sa'kin ang nag-aalalang mukha ni kuya Xeven.

Kasunod nito ay ang narinig kong sunud-sunod na pagparada ng sasakya sa labaa ng mansyon.

Humahangos na pumasok sila kuya Xzavien at kuya Xaviere sa loob ng mansyon at nang makita kami ni kuya Xeven ay agad silang tumakbo sa gawi namin.

I can't help but crying in front of them. "It's all my fault, I'm sorry." Humihikbi kong sabi sa kanila habang nakatungo.

"Ano bang sinasabi mo? We need to hurry, where's Mom?" Iritadong tanong ni kuya Xaviere.

"It's all my fault kuya! Dinala na s'ya ni Dad sa Dama Hospital, Mom's need you there!" Nanginginig na sabi ko sa kanila.

"Bullshit! Let's talk later." Matigas na sabi ni kuya Xeven at sabay sabay silang kumaripas ng takbo papalabas ng bahay.

Napaupo naman ako habang umiiyak sa loob ng mansyon.
Kasalanan ko ang mga nangyari. Kasalanan ko kung bakit inatake si Mommy.

"I'm sorry, Mom." Mahinang sambit ko habang umiiyak.

Napasabunot ako sa buhok ko sa mga nangyayari ngayon. "It's all my fault, it's all my fault, I'm sorry." Patuloy pa din ang luha sa paglandas sa pisngi ko.

I'm so drained and tired at the same time. Hindi ko na alam ang gagawin ko at kung saan ako lulugar. I badly want to visit my Mom at hospital pero natatakot ako sa kung anong puwedeng magawa sa akin ni Daddy kapag nagpakita ako roon at isa pa, baka mas lalong lumala ang kondisyon ni Mommy kapag nasilayan n'ya ako.

Mabilis na dumilim ang paligid at nakita kong alas nuwebe na ng gabi. Hindi ko na alam ang nangyayari kay Mom at this moment kaya naman ay hindi pa din ako mapakali.

Sa loob ng ilang oras ay nakapag-isip isip ako at nakabuo ng pinal na pasya.

Kinuha ko ang cellphone ko para i-message si kuya Xeven.

To: Kuya Xeven

Please, inform me to Mom's condition, kuya. I badly want to know her condition right now.

From: Xav

Pagkatapos kong mag-message kay kuya ay agad akong umakyat sa kuwarto ko para mag-empake ng mga damit.

Pinunasan ko ang mga luhang nasa pisngi ko. I need to get out of here and my decision is final. Pasakit lang ako ulo ng mga tao dito sa mansyong ito. I don't want to harm anyone anymore.

Umiiyak ako habang inilalagay ang mga damit at gamit ko sa malaking maleta.

Malaman ko lang na maayos na ang lagay ni Mommy ay mapapanatag na ako at tuluyan na akong lalayo sa kanila.

I want to go far away. I want to go somewhere alone where there's no chaos and pain. I want to go to a place that I can find my own peace. Kahit pansamantala lang.

Nang makaayos na ako ng gamit ko ay tuluyan na akong lumabas ng kuwarto. Tinahak ko pasilyo sa mansyon at dahan-dahang naglakad.

"Ma'am, saan po kayo pupunta?" Hinarang ako ng isang maid namin.

"That is none of your business." Masungit kong tugon dito saka ko sya nilampasan.

"Pero ma'am, tiyak na magagalit po si Sir Gilbert nya'n." Natatakot at nag-aalalang sambit nito sa aki.

"Don't worry, you will be safe. They won't find me."

Baka nga matuwa pa sila eh.