Moon Princess (Legendary Fighter)

CHAPTER THIRTY EIGHT

Dedicated to: binibiningklai

---

SHE WAS STUNNED when the location arrive, no need to use gos to find or to go to this place. Of course she fuckin' know this place more than anyone. She inhale gathering all her breath to face Keith who was looking at her seriously. She didn't look away and nodded at him. Mukhang nakuha naman agad ni Keith ang ibig niyang sabihin at kinuha nito ang leather jacket nito sa sofa tapos ay hinila na siya palabas.

Hindi siya umimik at binigay na lamang kay Keith ang telepono. Napatingin siya sa binata ng makitang sa motor niya sila patungo. Bago pa siya makapag-tanong sumagot na ito na animo'y alam na ang sasabihin niya.

"Driving your bike will be more convenient." He said then face her. "Wear this." Sabi nito habang pinapa-suot sa kaniya ang jacket nito.

"Pero—" bago pa siya maka-tutol ay umangkas na ito sa motor bago nag-salita.

"Don't worry, I'm used to cold weather." He said. Agad niya namang naalala na may kapangyarihan ito.

Tumango na lamang siya at agad na umangkas sa motor. Nang masigurado ni Keith na okay na siya ay pinaandar na nito ang motor kaya yumakap na lamang siya sa beywang nito. Sa buong biyahe nila ay wala silang kibuan maliban nalang kapag tinuturo niya kay Keith ang direksyon.

Habang papunta sila sa lugar na nakasaad sa location ay nararamdaman niyang may naka-masid sa kanila. Naririnig din niya ang mga yapak nito kaya't alam niya kung gaano kabilis ang mga ito at kung nasaang direksyon. Ayon sa hula niya nasa mga mahigit dalawampung katao ito, kung tao man ang mga ito.

Napapikit siya ng mariin ng makita ang bundok na iyon. Malapit na sila. "It's that mountain." Medyo nilakasan niya ang pagkakasabi niya non, dahil mabilis ang pagpapatakbo ni Keith sa motor.

Tumango lamang ang binata. "Hold on tight." Sabi nito bago nito mas binilisan pa ang pagpapatakbo.

Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman niya ngayon, nalilito, na galit. Hindi niya alam pero isa lang ang sigurado niya kung sino man ito siguradong ito rin ang may pakana kung bakit nawala sa kaniya nuon ang isang taong pinakaka-iingatan niya.

Nasisiguro niya na oras na malaman niya kung sino man ito ay pagpipino-pinohin niya ito. She will definitely show him what they were doing. She'll show them the side that she's been hiding eversince the night Jeff was taken away from her. Just thinking about performing a massacre tonight; her eyes brightened in crimson red. Even with her contact lens she can feel her blood lust starting to boil.

Clenching her fist to calm herself down until they arrive. She have to control this urge to kill someone, she have someone who's dear to her with her. Mabuti nalang at nang makarating sila ay medyo kumalma na siya pero alam niyang nasa ilalim lang ang kagustuhan niyang pumatay at handang lumabas kahit anong oras.

Nauna siyang bumaba kay Keith tapos ay tinupi ang jacket nito hanggang sa mga siko niya. Ayaw niyang madumihan ang gamit ng binata na pinasuot sa kaniya. Baka hindi niya makayanan at makapatay na talaga siya ng tao. Napa-angat ang tingin niya sa binata ng makitang handa na ito at naka-tayo sa tabi niya.

"We have to walk it there from here. Malapit lang naman ang puntod na iyon." She said, napatango naman ang binata sa sinabi niya. Alam niyang gusto nitong magtanong sa kaniya pero pinipigilan lamang nito iyon. Hindi niya masisi ang binata, dahil kung siya ang nasa posisyon nito kahit naman siguro siya ay magtataka kung bakit alam nito ang lugar na ito.

Hinintay niyang magtanong ito pero nanahimik lamang ito at inaya na siyang lumakad. "Let's go." Sabi ng binata at nagsimula ng maglakad kasabay niya.

Habang naglalakad sila napansin niyang alerto ang binata, mukhang alam rin nito na may naka-masid sa kanila kanina pa. Kahit nung bumaba siya sa motor ay nararamdaman niya agad ang mga matang nakatingin sa kaniya–kanila.