Biyolojik Ailem

33. bölüm

Ceylan' la Mert konuşurken bende telefonumdan cat bird diye bir oyun oynuyordum ama 263 KEREDE YANMAZ BİR İNSAN gerçi insan mıyım orası da tartışılır.

Ama benim canım birtanem biricik mükemmel kusursuz harika süper süperinde süperi kurtarıcıların en kurtarıcısı en anlayışlı tarif edemiyiceğim kadar çok şirin aynı zamanda mükemmel⁶⁶⁶ yanii arkadaşım Sumru yardımıma koşmuştu.

Yani şuan buraya geliyordu ve bu benim geçemediğim bölümü geçtiricektim ona, nasıl fikir ama biliyorum fazla zekiyim💅

Of Allah'ım bu Mert bu kızdan çok mu hoşlanıyor çünkü birazdan ağzına düşücek Ceylan' ın.

Canım o kadar sıkıldı ki ve aklımda bir şey var, aslında şöyle bir düşüncek olursak ben hayatımda hiç Mert' le küçük bir şey yüzünden küsmedim.

Ve saf Mert' ciğime bir şaka yapabiliriz bence ama önce Sumru' nun gelmesi gere-

"Ha gayret be Hera" bir anda yanımdan gelen Sumru' nun sesini duymamla sağıma döndüm.

"OHA ÖDÜMÜ KOPARDIN" "Sen ne ara geldin Sumru" dedi Mert. "Az önce geldim ama Hera ve sen dikkaninizi başka şeylere verdiğiniz için beni görmediniz"

"Durun seni Ceylanımla tanıştırıyım, bak Ceylan bu Sumru tam bi otistik, Sumru buda sevgilim Ceylan"

"Yanlız biricik kankama otistik falan oluyor önce sen kendine bak Mert" dedim. Sumru sanki Mert' i hiç duymamış gibi konuşmaya başladı.

"Oha Mert, ne ara sevgili oldunuz siz daha dün başkasına aşık oldu diye ağlıyordun" Sumru' ya sorarcasına baktım.

Ne yani Mert önce Sumru' mı söylemişti. "Gel Mert biz senle konuşalım birazz" dediğim gibi Mert arkasından atlı kovalıyormuş gibi kaçmaya başladı.

Tabi prensip gereği bende kovalamaya başladım. "ÖLDÜRÜRDÜM SENİ MERT, BEN VARKEN NİE ÖNCE ONA SÖYLEDİN" "ÖZÜR DİLERİM BE ABLA, GÖZÜNÜ SEVİYİM AFFET BE ABİ"

Ben hala Mert' i kovalarken nefesimin daralmaya başladığını fark etmemle durdum. Ellerim boğazıma ve daha sonra cebime gitti. Siktir nefes vericim.. evet yoktu.

"Mer..t ne..fes ala..mıyo..rum" "HERA" yarım yamalak açık olan gözlerimle Mert' in buraya doğru koşmasını izliyordum.

Bir anda beni kucağına almasıyla sarsıldım bir kaç saniye sonra eski halime geri dönüp kendimi Mert' in kollarına bıraktım.

Yavaş yavaş gözlerim kapanıyordu nefesim iyice daralmıştı.

•••

Uyandığımda bilmediğim bir yerdeyim, burası hastane diyildi belkide Ceylan' ların evindeki herhangi bir odadaydım.

"Ooo sonunda kalktı hanfendi" Yalçın' ın sesini duymamla fazlasıyla şaşırdım. Neden böyle bir ses tonuyla konuş-

Düşüncelerimi bölen tekrardan konuşması oldu. "BUNCA ZAMANDIR BİZE OYUN OYNADIN, NASIL YAPTIN BUNU BİZ SANA GÜVENMİŞTİK SENİ.. SENİ SEVMİŞTİK AMA SEN BU SEVGİMİZDEN YARARLANDIN-"

"Ne" ağzımdan sadece bir kelime çıkmıştı. "BİDE BİLMİYORMUŞ GİBİ YAPIYORSUN" "Neden bahsediyorsun"

Cebinden çıkardığı telefonu gözüme sokarcasına bana gösterdi.

Ama.. bunun gerçek olmadığını bilsemde çok gerçekçi duruyordu, eğer gerçek olmadığını bilsem gerçek sanardım.

Ama ben böyle biri diğilim ki ve bunu Yalçın' a nasıl açıklıyıcam bu şeyin fotomontaj olduğunu.