"Hera-" "Uyumak istiyorum" "Rahatsız olduğun bir konudan kaçarak-" "Dışarı çık lütfen." "Peki."
Hera'dan
Mirza abim odadan çıkınca göz yaşlarımı serbest bıraktım. Ellerimi ağzıma kapatmamla ağlamam şiddetlendi.
Neden ağladığı mı tam olarak bilmiyordum aslında, ama yinede içimden sadece ağlamak geliyordu. Psikoloğa gitme fikri, bilmiyorum ama birine eskiyi anlatmak bana zor geliyor.
Belkide anlatsam bana iyi gelecek, ama aksine eskiyi hatırlamak beni kötüde etkileyebilir değil mi?
Kafamı iki yana sallayıp bu saçma düşüncelerden kurtulmayı denedim.
Ve her zaman ki gibi başarızız oldum, yahu bir şeyi de becersem çığlık atacağım valla. Şuan fark ettimde bu aralar ruh halim neden bu kadar farklı işliyor?
Mesela kötü bir şey olunca aradan uzun bir süre geçmeden hemen eski neşeme kavuşuyorum.
Bir dakika ben anlamadım.
Anlasan şaşardım zaten, yine mi sen?, yine mi, mi? aa ayıp oluyor Heracığım, içsesinim ben senin.
İçsesimsen öyle davran, her şeye burnunu sokuyorsun, ya ben yoruldum sen nasıl yorulmadın?
Senin gibi birinin içsesi olmak bunu gerektirir Heracığım, ha bide bu var, neden bana Heracığım diyip duruyorsun içsesciğim.
Artık sende bana böyle hitap ettiğine göre ortada bir sorun teşkil edemiyorum, kaybol içses, gittim bile.
Heh sonunda.
Nerde kalmıştım ben, anlamadım diyordum değil mi. Sanki diyorum herşey bitti gibi bir his var içimde.
İstisnalar hariç tabii.
•••
4 gün sonra
"Babaanne ya tamam tamam doydum be-" dememe kalmadan ağzım bilmem kaçıncı lokmayı zorla verdi babaannem.
"Ye kızım ye turp gibisin maşallah." "Tomom do doydom bon." Ağzımda lokmayla anca bu kadar konuşuyordum.
"Kızım doydum diyorsa doymuştur anne zorlama hadii." Babama gülümseyerek baktım. Ha evet bu geçen 4 günde babamla iyi anlaşmaya başlamıştık.
Ve ve vee yarın Araz abime sürpriz doğum günü yapmayı düşünüyoruz. Doğum gününden sonra da İzmir'e gideceğiz ve Berat abinin düğünü olacak aslında biraz daha geç olacaktı ama tarihini öne almışlar.
Ayy ben bişey fark ettim.
Hala Araz abime hediye almadım, bugün Rüzgar'la beraber alırız. Acaba yarın ne giysem.
Neden herşeyi bu kadar geç düşündüğümü sorguluyorum şuan. Birinin beni dürtmesiyle düşüncelerimden kurtuldum.
"Hera yarın için alışveriş mi yapsak diyorum." dedi Sumru. "Çok iyi olur, tamda aklımdan bu geçiyordu." "E hadi o zaman." Biz tam ayaklanacakken Mirza abimin sesi buna engel oldu.
"Hop hop hop nereye gidecekmişsiniz bakalım?" "Alışverişe." dedik Sumru'yla aynı anda. Ve birbirimize bakıp kıkırdadık.
"Ben bırakırım işimde yok-" Arel abimin konuşmasını Mirza böldü, ve omzuna vurdu. Arel abim sanki birşey hatırlarmışcasına hemen sustu.

YOU ARE READING
Biyolojik Ailem
Teen FictionHayatından 16 yıl çalınmış olan bir kızın hayatını sadece bir DNA testinin değiştirebileceğini biliyor muydun berbat ötesi hayatından hayallerde ki gibi bir hayata geçiş yapıyor...