cover me/ Lee minho

💘

"sizin için küçük bir değerim bile olsaydı, beni o yaşımda  bırakıp gitmediniz."

"ne desen haklısın ama-"

"haklı olduğumu biliyorum o yüzden sus. Nefesini boşa harcama, abi."

💘. .💘

"niye çağırdın beni? Nasıl kötü?"

"öncelikle ben Kim seungmin. Abinizin arkadaşıyım. Abiniz ateşlendi ve sizin isminizi sayıkladı. Bende sizi aradım ve çağırdım. İlk defa onu bu kadar kötü gördüm."

"kısa süre duracağım. Sonra gideceğim" dedim umursamamaya çalışarak.

Yukarı odasına çıktığımda bizi gördüm. Ailem olamayacak ailemi gördüm fotoğraflarda. Gözüm dolmadan buradan ayrılmak istiyordum kesinlikle.

Odası kendisi gibi kapkaranlıktı eskiden olduğunun aksine. Bangh soy adını taşımak benim için bir yük. Teşekkür ederim, aile bağlarından korkmamı sağladığınız için.

"Rena...Rena"

Ona baktım. Hasta olduğun benim için bir anlama gelmiyordu. O gün beni terk edip ben sizi bulmaya çalıştığımda neredeyse soğuktan ölecektim. Ama sen ölmeyeceksin. Sen yaşayacaksın ve mutlu olduğum günleri göreceksin Christopher.

"ben odamdayım." diyip çıktı arkadaşı seungmin.

Bende gidecektim. Arkamı döndüm. Bir kol beni kendisine çevirdi. Bu tabii ki, benim abimdi.

"Rena lütfen dur, gitme"

"siz o gün gitmiştiniz. Biriniz de değil üçünüz gitmiştiniz."

Kolumu çekmeye çalıştım, bırakmıyordu. "bırak yoksa bir daha beni göremezsin, abi."

Gözlerime baktı ve kolumu bıraktı. Odadan çıkıp merdivenlerden biraz hızlı şekilde iniyordum. Abim geliyordu. Neydi bu? Küçükken oynadığımız bir kovalamaca mı? Ben seninle o oyunu hiç oynamadım çünkü.

"Rena lütfen,gitme."

Kapıyı açtığımda gözümün dolduğuna emindim. Minho da beni beklemiş, hiç gitmemişti. Onun yanına koştum ama abim hala geliyordu.

"Minho..." diyebildim sadece. Konuşmak istesem bile bu ağlamama sebep olacaktı.

Beni arkasına alıp 'abim' ile karşı karşıya geldi. "senin ne işin var burada?"

"sevgilimi bekledim. Sana mı soracaktım?"

"sevgili mi! Rena sen bununla mı sevgilisin?"

Minho nün sevgilim demesine şaşırsam da bende adım atacaktım.

Minho nun arkasından çıktım ve elini tuttum "evet, sevgilim olur kendisi." yüzüne baktım minho'nun "yakında da evleneceğiz."

Güldü 'abim' "komikmiş." bana döndü "konuşalım Rena"

"sizin için küçük bir değerim bile olsaydı, beni o yaşımda yurda bırakıp gitmediniz."

"ne desen haklısın ama-"

"haklı olduğumu biliyorum o yüzden sus. Nefesini boşa harcama, abi."

Minho'ya döndüm "beni evime bırakır mısın?" Minho kafa sallayınca arabaya geçtik. 'abim' ise bize bakıyordu. Bunu yapmak zorundaydım.

Sessizlik vardı ama umrumda değildi. "sözleşmenin 5. Maddesini ihlal ettik kaç kere." dedi, onu dinleme kararı aldım bende "Bu kuralı çıkaracağım. İster istemez birbirimize temas ediyoruz. Diğer kurallara dikkat edelim."