Öyle kolay aşık olmam-ZeyÇağ

0.6

"Hatırlıyor musun siz oynamak için ısrar etmiştiniz biz de size tek bir şartla oynarsınız demiştik."

"Sonra bizi malzeme odasına götürüp oraya kilitlemiştiniz bütün antrenman boyunca."diyip güldüm.

"Ama ne yapalım takım antrenmanı bu."

"Olsun biz de oynasak ne olacaktı Çağrı."

"Olmazdı."dedi sadece.

Bu şekilde gülerek eski anılardan bahsediyorduk. O sırada kapı çalınca ben hemen fırlayıp kapıyı açtım.

"Bu mutluluğa bakılırsa ortam iyi."diyerek içeri girdi Cemre.

"İyi iyi"dedim onun peşinden.

Salona geçtiğimizde Cemre Çağrıyla selamlaştı sonrada koltuğa oturdu. Ben de onun yanına geçtim.
"Nasılsın kaptan?"diye sordu Cemre.

"İyiyim yani daha iyiyim. Zeynep sayesinde."diyince bende ona gülümsedim.

Cemre bana bakıp güldüğünde onu dürtüp tekrar çalan kapıya gittim. Bu sefer Berk gelmişti. Elindeki poşetleri alıp mutfağa giderken o haylazlıkla Çağrının sırtına atlamıştı.

Onlara gülerek salona girp eski yerime oturdum.

"Oğlum çok iyisin lan. Valla Zeynep bu işi biliyor."dedi Berk yüksek sesiyle.

"Sayende belimden de sakatlanıcam lan in sırtımdan"diyerek onu aşağı itti Çağrı.

"Ya Çağrı, bu sakatlık nasıl oldu? Maç falan da yapmıyordunuz?"dedi Cemre

"He şey yüzünden şerefsiz Me-"

"Ya antrenman maçında ayağım kaydı düştüm."diyerek Berkin sözünü kesti Çağrı.

"Ee Berk şerefsiz falan diyordun."diye sordum.

Çağrı Berki dürtmüştü bunu fark etmiştim.

"Ha şey bu şerefsiz, gözünün önüne bakmıyor ayağı kayıyor salak."diyerek Çağrıyı gösterdi.

Tek kalımı kaldırıp sorgulayıcı bakışlarımı Berke gönderdim. Berk ise bilmiyorum der gibi baktı.

"Ee Cemre sen nasılsın."diye sordu konuyu değiştirmek istercesine Berk.

"Sanane Berk."dedi Cemre.

"Noldu ya? Biye sert çıktın birden Cemre."diye sordum ona dönüp.

"Boşver."diyip mutfağa gitmişti.

"Ben bi odaya çıkıcam gelirm birazdan."diyerek salondan çıkmıştı Çağrı. Onun çıkmasıyla Berkin yanına gittim.

"Niye yalan söylediniz?"

"Bilmiyorum. Valla bilmiyorum bilsem pot kırmam herhalde. Hatta dur gideyim de öğreneyim."

Diyerek koltuktan kalkıp odaya gidince ben de Cemrenin yanına geçtim.

"Sen hayırdır ne bu atar?"

"Bir şey yok dedim Zeynep."

"Yoo bir şey yok demedin boşver dedin Cemre."

"Off boşver o zaman Zeynep."

"Peki."

...

Saatler ilerledikçe uykumuz gelmeye başlıyordu. Çağrı kendi odasında Berk salonda biz de Cemre ile Çağrının aslında Berk için ayarladığı odadaki çift kişilik yatakta yatıyorduk.

Cemre yanımda uyurken beni uyku tutmamıştı. Odadan çıkıp aşağı su içmeye gittim. Salondan geçerken Berkin uyuduğunu da görmüştüm. Mutfaktan suyu içip yukarı çıktığımda terasta tek başına oturan Çağrıyı gördüm ve yanına gitmeye karar verdim.