Öyle kolay aşık olmam-ZeyÇağ

2.1

Çağrının söylediğiyle birlikte bir süre sessiz kalmıştım.

"Zeynep orada mısın?"sesi ciddiyetini biraz bırakmış meraklanmaya dönmüştü.

"Buradayım."dedim sakince. "Sen söyleyince ben de düşündüm."

"Ne düşündün peki?"

"Çağrı. En son görüntülerimiz çıktığında gelen tepkileri biliyorsun."dediğimde derin nefes aldı.

"Sırf bu yüzden biz ben bu takımdan gidene kadar ilişkimizi açıklamayacak mıyız yani?"

"Çağrı hayır tabiki ama."sözümü bitirmeden konuşmaya başladı.

"İyi geceler Zeynep." Ben cevap veremeden telefonun kapanma sesi kulaklarıma dolmuştu.

Kulağımdaki telefonu kucağıma indirip gözümü kapattım.

"Noldu Zeyno?"dedi Cemre yanıma otururken.Gözlerimi açıp ona baktım.

"Neden ilişkimizi açıklamadığımızı düşünüyorum dedi. Benim cevabımı duydun zaten. Bu yüzden ilişkimizi ben gidene kadar açıklamayacak mıyız dedi. Sonra da yüzüme kapattı."dedim sıkıntılı bir nefes vererek.

Kaşlarını çattı. "Nasıl yüzüne kapattı ya? Önce bir dinleseymiş paşam."sesinde sinirli bir ton hakimdi.

"Ya dinlese ne diyeceğim ki? Haklı Çağrı. Ama ben onun için korkuyorum. Bu durumdan ben veya babam hasarlı çıkmayız. Ama o öyle değil." Nefes alıp devam ettim.

"Galatasaray'ı biliyorsun Cemre. En ufak düşüşünde fişini çeker taraftar bunu yüzlerce kez gördük. Biz ilişkimizi açıkladıktan sonra onun yapacağı en ufak hata bana bağlanacak. Bu onu daha da üzecek ben bilmiyor muyum bunu?"

"Ki bunun amcam tarafı da var. O da hatalarına rağmen Çağrıyı oynatmaya devam ederse bu da yine sana bağlanacak."arkama yaslanarak Cemreyi dinledim.

"Zeyno bunu bu şekilde Çağrıya açıklasan? Dinlemesi lazım artık."dediğinde kafamı salladım.

"Yarın evine gider konuşurum."

...

Elimi kapı ziline uzatıp bir süre basılı tuttum. Kapıya gözlerini açamayan Çağdı geldiğinde gülümsedim.

"Günaydın sevgilim."dedim neşeyle.

"Günaydın güzelim?"dediğinde sesi de yeni uyandığını kanıtlıyordu.

"Hadi sen gidip yüzünü yıka ben de yiyecek bir şeyler hazırlayayım."onu arkasına çevirip ittirdim. O banyoya ilerlerken ben de mutfağa geçtim.

Elimdeki simitleri tabağa yerleştirip dolaptan kahvaltılıkları çıkardım. Masaya tabakları yerleştirirken Çağrı arkamdan gelip yanağımdan öptü.

"Bu sürprizi neye borçluyuz?" Arkama dönüp kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Niye illa bir şey mi olması gerekiyor sevgilimin evine gelmem için?" Dediğimde gülüp burnumu sıktı.

"Tabiki hayır birtanem hem burası senin de evin. Doğru ya ben sana yedek anahtarımı vereyim istediğin zaman gelirsin."dediğine gülümsemiştim.

"Seni çok seviyorum."dedim.

"Ben de seni çok seviyorum güzelim."dudağımdan öpüp çekilmişti. "Ee bende yardım edeyim sana ne yapayım?"dedi.

"Bir şey kalmadı aşkım sen çayları doldursan yeterli."dediğimi yapıp ocağa doğru ilerlerken bende masaya son kez baktım. Çağrı elindeki bardakları masaya yerleştirip oturduğunda ben de karşısındaki sandalyeye yerleştim.