-კევს ნუ აღლაჭუნებ - კბილებში გამოსცრა შავგვრემანმა რამდენიმე წუთიანი აუტანელი დუმილის შემდეგ, საწოლის კიდეზე ზურგით მიყრდნობილ ჯიმინს ამრეზით გახედა და ტუჩის პირსინგს ნერვიულად დაუწყო თამაში.
-გაწუხებს? - მოჩვენებითი ინტერესით მიუგო ქერამ და საღეჭი რეზინის ღეჭვა უფრო ხმაურიანად გააგრძელა. მოსწონდა, ჯონგუკის ნერვებზე თამაში და მიუხედავად იმისა, რომ მისი გაბრაზების რატომღაც ეშინოდა, მცდელობას მაინც არ წყვეტდა.
-გაჩერდი!
-მაპატიე - ოდნავ ჩაეცინა ქერას უფროსის აწითლებულ სახეზე - ამ დროს, როგორც წესი, სხვის პენისებს ვწოვ. ასე რომ, თუ გინდა შენი ნერვების მოშლა შევწყვიტო სანაცვლოდ რაღაცის შემოთავაზება მოგიწევს. - ცოტა ხანს გაჩუმდა, ჯონგუკის მზერას თვალი მოსწყვიტა და ნელ-ნელა ქვემოთ გადაიტანა, შარვლის უბეზე. - რას იტყვი, დათმობ?
უფროსს შეეტყო, რომ აშკარად დაიძაბა, მაგრამ ეცადა არ შეემჩნია
-მემუდარე, რომ უბრალოდ დაგანახო
-რა ზომა გაქვს? - აგრძელებდა ჯიმინი მის გამოწვევას
-უკაცრავად?!
უმცროსს კიდევ ჩაეცინა. ბოლოს ტუჩები გაილოკა და წელში ოდნავ გასწორდა.
-თანახმა ვარ პოსტი წავშალო - გამოაცხადა. ოდნავ მოგვიანებით კი დაამატა: - თუ დამიმტკიცებ, რომ რაც დავწერე ტყუილია.
-რა თქმა უნდა ტყუილია!
-ეს მხოლოდ შენი სიტყვაა. მე ფაქტი მჭირდება.
-ხომ ხვდები, რომ მაგას არ ვიზამ?
-დასანანია, მაშინ სამუდამოდ ჩემთან ერთად მოგიწევს დროის გატარება. - ოდნავ დამწუხრებულმა თქვა და საწოლზე გადაწვა.
რამდენიმე წუთი ისევ სიჩუმეში გაილია. ჯონგუკსაც ნელ-ნელა შეეტყო რომ დაიღალა. სხეული მოუდუნდა და თვალები შედარებით აემღვრა.
-მეორე საწოლი არ გაქვს? - თითქოს არაფერი ისე იკითხა, როდესაც კომფორტულად მოკალათებული ჯიმინის შეშურდა
