Namu-ს და JJK-ს პირადი მიმოწერა
JJK:
თუ შემთხვევით ვიღაცის პოსტი მოვიწონე და მალევე ავიღე ლაიქი მაინც უჩვენებს?
Namu:
კი, რატომ მეკითხები. ვის სტალკავდი ბავშვო?😏
JJK:
ძველ ნაცნობს. მნიშვნელოვანი არავინაა
Namu:
თუ მნიშვნელოვანი არაა, მაშინ რატომ გედარდება
JJK:
იმიტომ, რომ თავში ავარდნილი ნაბიჭვარია. ახლა ეგონება, რომ ჩემთვის რამეს ნიშნავს
Namu:
კიდევ როგორია?
JJK:
ჯიუტი
Namu:
და მიმზიდველი?
JJK:
არა, არც ერთი პროცენტით
Namu:
მაგიტომ სტალკავ დღეში შვიდჯერ მაინც?
JJK:
ეგ როგორ..
და საერთოდ საიდან იცი ამის შესახებ
Namu:
ახხ, ჯონგუკიი~ რატომ მენატრები?
JJK:
უცნაურად საუბრობ. რამე მოწიე?
Namu:
Seen
.
.
.
შემომავალი ზარი JJK-გან
პასუხი
უარყოფა
.
.
.
2 საათის შემდეგ
Namu:
ბოდიში ჯონგუკ. მირეკავდი? მობილური მეგობრის სახლში დამრჩა, მხოლოდ ახლა შევძელი მისი დაბრუნება
JJK:
გამოდის შენ არ მწერდი წეღან?
Namu:
არა, როდის. მოხდა რამე?
JJK:
რა ჰქვია შენს მეგობარს, ვიცნობ?
Namu:
სიმართლე გითხრა მგონია მისი სხეულის თითოეული დეტალი ზეპირად უნდა იცოდე..
JJK:
ჯანდაბა ჯიმინ!
Namu:
მისმინე, არ ვიცი ერთმანეთს რა უთხარით, რადგან სმსები წაშლილია, თუმცა რაც არ უნდა ყოფილიყო არ გაუბრაზდე
JJK:
Seen
Namu:
გთხოვ
JJK:
არ ვბრაზობ. ახლა შემეშვი
ჯონგუკი მართლაც არ იყო გაღიზიანებული მომხდარის გამო. შეიძლება ძალიან უნდოდა ასე ყოფილიყო, მაგრამ მხოლოდ ეღიმებოდა.
-მას მე ვენატრები.. - დაიჩურჩულა თავისთვის და შავ თმაში თითები შეიცურა.
გაკვირვებული იყო..
მაგრამ ის ფაქტი კი არ აკვირვებდა, რომ ჯიმინი ამგვარ ემოციას განიცდიდა არამედ ის, რომ მის მიერ ნათქვამმა სიტყვებმა გული სასწაულად აუჩქარდა.
