Kusur

8.bölüm - Dostluklar

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Günün ikinci ve sonuncu bölümüyle karşınızdayım. Bölüm biraz uzun oldu ama yine de isteme gününü bölüme sıgdıramadım. Gelecek bölüm iki arkadaşında isteme gününü okuyacağız. ;)

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar! 💞

🥀

Betül Demir

Babamla konuştuktan sonra odama gelmiştim. Telefonu elime aldığım an Ceylin'in beni aradığını gördüm. Hiç vakit kaybetmeden aramayı açtım.

"Selamün aleyküm, nasılsın, Ceylin'im?" diye sorduğumda gülümsediğini anladım.

"Aleyküm selam, çok iyiyim. Sen nasılsın? Bu arada sana güzel haberlerim var." dediğinde bende heyecanla nefes aldım.

"Benimde sana güzel haberlerim var." dediğimde güldü.

"O zaman ilk sen söyle."

"Tamam ben söylerim. Yarın isteme günüm var! Süleyman'la beni bir araya getirmek için annemler plan yapmış. Bizde plana kandık tabi. Kıskançlığımızı kullandılar resmen. Neyse işte biz Süleyman ile konuştuk ve ben evliliğe hazır olduğumu söyledim. Süleyman da yarın istemeye geleceğiz dedi. Sabah bizim evde ol tamam mı? İsteme günümde mutlaka yanımda olmalısın!" dediğimde Ceylin bir kaç saniye sessiz kaldı ama sonra kahkaha attığında bende güldüm. Neye güldüğünü bilmiyordum ama ben o gülüyordu diye gülüyordum.

"Benimde yarın isteme günüm var!" dedi gülüşlerinin ardından. Şok olmuş şekilde güldüğümde Ceylin kahkahasını durdurmaya çalıştı. Derin nefes alarak konuşmaya başladı. "Bugün annem beni yanına çağırdı. Dün gece babamla konuşmuş, anlatmaya çalışmış Kuzey'in benimle evlenmek istediğini işte istemeye gelmek istediklerini falan. Babam zorlukla da olsa kabul etmiş. Bugün yine annem bir ton şey almak için gönderdi beni markete. Kuzey'i gördüğümde istemeye gelebileceklerini söyledim. Yarın akşam gelecekler. Seninki sabah olursa, benimkine de yetişiriz." dediğinde beni görüyor gibi kafamı salladım.

"Güzel fikir ama çok garip değil mi ya? İkimizde aynı gün isteme günü yapacağız."

"Belki çifte düğün de yaparız." dediğinde kıkırdadım.

"Bizimkiler bir birini severse yaparız." dediğimde Ceylin güldü.

"Belki de bir birlerini tanıyorlardır. Kuzey'i mahallede herkes seviyor." dediğinde onaylayan sesler çıkardım. Süleyman'a bunu sormam lazımdı.

"Ben sorarım şimdi Süleyman'a, sonra da sana söylerim. Ona göre düşünürüz çifte düğün meselesini." dediğimde kıkırdadı.

"Tamam o zaman. Benimde annem çağırıyor hemen yardım etmeye gideyim. Babamla konuşacağım için heyecanlıyım zaten."

"Derin nefes al ve Fatiha suresini oku. Her şey iyi olur inşaAllah. Salavat getirmeyi de unutma."

"Tamamdır, Betül'üm." diyerek aramayı kapattığında hemen mesajlar kısmına girdim. Mesaj yazmayı düşündüm ama sesini özlediğimi farkettiğimde aramak istedim. Süleyman'a laf ediyordum ama kendim onu hemencecik özlüyordum. Hepsi çok sevgidendi.

Süleyman'ı arayarak telefonu kulağıma götürdüm. Birisiyle konuştuğu için açmamıştı. Bu biraz moralimin bozulmasına sebep olsa da ekranda Süleyman'ın arama bildirimini görünce gülümsedim. Hemen geri aramıştı.

"Efendim, güzelim?" dediğinde yanaklarım kızardı. Ne dediğimi dâhi unutmuştum.

"Betül? İyi misin? Bir şey mi oldu? Yanına geliyorum." diyerek telaş ettiğinde hemen konuşmaya başladım.