Kusur

25.bölüm - İlk Sevgi

Herkese selamlar! Nasılsınız?

Beni sorarsanız çok iyiyim. Bu bölümü yazmak daha da iyi hissettirdi. İnşaAllah yaz geldiğinde daha sık bölüm atacağım. Sınavlarım başladığı için kurgulara odaklanamıyorum pek ama çok şükür ki yılın son sınavları artık. 🥲

Bu bölüm full Kuzey ve Ceylin'i okuyacağız. Umarım bölümü beğenirsiniz. 🎀

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. İyi okumalar! ❤️

🥀

Ceylin Kardemir

Bugün Kuzey ile buluşacaktık. Kaç gündür nişan hazırlıkları yüzünden doğru düzgün buluşmaya vakit bulamamıştık. Telefondan konuşuyorduk ama çoğu zaman konuşmalarımız annemin bana seslenmesiyle son buluyordu.

"Anne, ben çıktım." diye seslendim mutfakta yemek pişiren anneme. Babam için yemek hazırlıyordu.

"Tamam, kızım." Annemin bağırması ile gülümsedim. Rahatça kapıyı açıp dışarı çıktım. Apartmandan çıktığımda biraz ötede Kuzey'in beni beklediğini gördüm.

"Merhaba, cennet kapım." Kuzey'in bana sesleniş tarzı ile yanaklarım kızarmıştı. Bu kadar güzel bir lakabı hakediyor muydum ben?

"Merhaba, bir tanem." dedim utansam da. Kuzey'in yüzünde gülümseme oluştuğunda bende gülümsedim. Kuzey bir adım atarak bana yaklaştı. Kollarını belime dolayarak beni kendine çektiğinde gülümsedim. Kollarımı omzuna doladım.

"Çok özlemişim. Çok fazla özlemişim, güzelim. Bu nasıl özlem?" diyerek daha sıkı sarıldı Kuzey. Bir kaç dakika ona sarılırken başımı omzuna yasladım. Burası güvenli bölgeydi, tüm yüklerimi ardımda bırakıp iyi hissettiğim omuzdu. Burası benim evimdi. Kuzey, benim yuvam olmuştu.

"Bende çok özledim ama yolun ortasında sarılıyoruz, Kuzey. Teyzeler birazdan kötü laflarını dizmeye başlarlar." dediğimde Kuzey sarılmaya devam etti.

"Seni bu kadar özlemişken başka bir şey umrumda mı sanıyorsun?" diye sorduğunda yanaklarıma yine kan ulaştı. Kıpkırmızı kesildim.

"Kuzey... Utanıyorum." diye fısıldadım. Sırıtarak geri çekildi. Kızaran yanaklarıma öpücük kondurarak elini elime kilitledi. Yürümeye başladık.

"Sen şimdiden utanıyorsan gelecekte seninle işim var benim." dediğinde gülümsedim.

"Ne o? Memnun değil misin?"

"Tövbe tövbe, güzelim. Senden gelen her şey başım, gözüm üstüne. Sen sadece bana karşı utan, bana karşı olsun nazlanman. Ben hepsine razıyım." dediğinde memnuniyetle gülümsedim.

"Güzel cümleler kuruyorsun. Nereden öğrendin böyle güzel konuşmayı?" dediğimde Kuzey bir birine sarılan elimizi havaya kaldırıp elimin üzerine öpücük kondurdu.

"Seni görünce romantik oluyorum ben, güzelim. O kadar kitap okudum, şiirler okudum, aşıklar gördüm ama hiçbiri bu kadar etki etmedi. Senin tek bakışın okuduğum her kitaptan daha fazlasını söylememe sebep oluyor, şiirler yağdırmak istiyorum gözlerin için. Tüm aşık insanların önüne geçip, "Bakın, nasıl aşığım bu kıza." demek istiyorum. Böyle bir aşk yaşıyorum ben sana karşı." dediğinde gülümseyerek koluna sarıldım.

"Beni bu kadar iyi hissettirmen... Teşekkür ederim, Kuzey."

"Teşekkür etme. Teşekkür etmen için söylemedim. Bunlar benim duygularım ve eğer iyi hissettiriyorsa, ne mutlu bana, güzelim." dediğinde koluna öpücük kondurdum. Yürümeye devam ettik.